تب و بی اشتهایی نشانه چیست؟

بی اشتهایی و تب می تواند به دلایل مختلفی اتفاق بیافتد. در این مقاله خیلی مفصل به اینکه تب و بی اشتهایی نشانه چیست؟ می پردازیم، همراه ما باشید.

بی اشتهایی می تواند در حالت های مختلفی خود را نشان دهد، مثلا فرد تمایلی به خوردن غذا نشان ندهد و یا احساس سیری داشته باشد. حتی در برخی حالات فرد با غذل خوردن حالت تهوع پیدا کند. این بی اشتهایی ها می تواند فیزیکی و روانی باشد که در تب و بی اشتهایی نشانه با هم می تواند نشانه های عوامل فیزیکی و وجود عفونت باشد.

بیشتر در پاسخ به اینکه تب و بی اشتهایی نشانه چیست باید گفت که مربوط به عفونت ها و مشکلات هاضمه ای است. این ها موقتی است و خیلی جای نگرانی ندارد. در صورت مراجعه به پزشک و طی شدن فرایند درمان، اشتها فرد بر می گردد و بهبودی ایجاد می شود.

در بسیاری افراد هم ممکن است بی اشتهایی بلند مدت باشد و زمان زیادی را در بر داشته باشد. این می تواند نشانه ای از شرایط پزشکی در زمان زیاد باشد. می توان این حالت سوء هاضمه نامید. در بیماری هایی ماند سرطان ممکم است ایت حالت ایجاد شود. بی اشتهایی با اختلال تغذیه که حالتی روانی است تفاوت دارد و اختلال تغذیه را می توان از بیماری های عصبی محسوب نمود.

دلایل متداول بی اشتهایی

از دلایلی که می تواند اشتهای فرد را از بین برده و به اصطلاح کور کند، سوء هاضمه است. عفونت های ویروسی یا باکتریایی می توانند از نشانه های تب و بی اشتهایی باشند. بیمتری هایی چون آنفولانزا و گاسترووانتریت باعث بی اشتهایی در افراد می شوند. افراد وقتی که از بیکاری رهایی می یابند و رو به بهبودی می روند، اشتهایشان هم بر می گردد. از دلایلی که باعث بی اشتهایی کوتاه مدت در افراد می شود می تواند موارد زیر را نام برد.

• سرماخوردگی
• انفولانزا و عفونت های تنفسی
• عفونت هایی ویروسی
• عفونت باکتریایی
• یبوست و ناراحتی های معده
• مشکلات هاضمه در افراد
• رفلاکس در افراد
• آلرژی ها
• مسمومیت های غذایی
• گاسترووانتریت
• مشکلات در معده
• بارداری
• استرس
• اثرات و عوارض دارویی

عوامل جسمی بی اشتهایی

از دست دادن اشتها در افراد، اغلب به دلیل مشکل دیگری است و معمولا شرایطی اولیه نمی باشد. اگر بی اشتهایی علت بلند مدتی داشته باشد باید تحت نظر پزشک درمان صورت گیرد و با معاینه و بررسی ها متوجه شود تا تب و بی اشتهایی نشانه چیست؟ از عوامل بی اشتهایی جسمی می توان موارد زیر را نام برد.

افزایش سن

در اثر بالا رفتن سن، اشتها هم می تواند تغییر کند. افراد مسن بیشتر دچار کم اشتهایی می شوند و این می تواند در اثر تغییرات در جوانه های چشایی و زوال عقل و بیماری های و عوارض جانبی داروها باشد. از دلایل کم اشتهایی در افراد مسن هم می تواند به دلیل فعالیت کم ان ها باشد که طبیعتا به دریافت کالری کم تری هم نیاز دارند.

از دیگر دلایل کم اشتهایی در افراد می تواند کم خونی باشد. این مشکل بیشتر در خانم ها رایج است. اگر سطح سلول های خونی در افراد پایین باشد، اشتها کم می شود و کاهش وزن را به دنبال خواهد داشت. می تواند خستگی و بی حوصلگی هم از دیگر نشانه های کم خونی و بی اشتهایی باشد.

در افرادی که دچار بیماری سرطان هستند هم کم اشتهایی رخ می دهد. مخصوصا اگر سرطان مربوط به، دستگاه گوارش و معده و پانکراس باشد. البته با دیگر سرطان ها چون سرطان ریه و تخمدان هم نشانه هایی از بی اشتهایی از این بیماری وجود دارد و دیده شده است.

دیابت از دیگر بیماری ها است که ممکن است فردی که دچار آن شده است بی اشتهایی را هم تجربه کند. بیماری دیابت می تواند عاملی باشد تا غذا به آرامی و بسیار به کندی وارد دستگاه گوارش شود.

از دیگر بیماری هایی که میل به خوردن و اشتها را از بین می برد، کم کاری تیروئید است. این بیناری می تواند باعث افزایش وزن هم بشود.

عفونت ها و تب و بی اشتهایی

انواع بسیاری از عفونت ها در افراد باعث بی اشتهایی و تب در افراد می شود. سرماخوردگی و آنفولانزا از این دسته بیماری ها هستند که می تواند در پاسخ به سوال تب و بی اشتهایی نشانه چیست؟ به آن ها اشاره داشت. با درمان این بیماری ها و گذر زمان نقاهت، افراد رفته رفته اشتهای خود را به دست آورده و کاملا برطرف می شود.

تشخیص دلایل بی اشتهایی

برای اینکه علت بی اشتهایی در افراد مشخص شود باید فرد تحت آزمایش ها و معاینات فیزیکی مشخص شده قرار بگیرد. پزشک برای تشخیص علت بی اشتهایی آزمایش هایی چون آزمایش خون و ادرار و تصویربرداری و سونوگرافی در نظر می گیرد. ممکن است پزشک درباره تاریخچه پزشکی و سبک زندگی شما هم اطلاعات کاملی بخواهد.

عوارض بی اشتهایی در افراد

بی اشتهایی در افراد می تواند در اثر مشکلات جدی باشد. پس ممکن است عوارض جدی را در بر داشته باشد. از عوارض احتمالی که در اثر بی اشتهایی ممکن است ایجاد شود می توان به موارد زیر اشاره داشت.

• از دست دادن نیرو و قدرت جسمی در افراد
• سوء تغذیه در افراد
• پیشرفت سرطان
• کم شدن و ضعیف شدن سیستم ایمنی در افراد
• پیشرفت عفونت و بیماری ها
• کمبود مواد معدنی و ویتامین در بدن افراد
• وجود بیماری سندروم کاشکسی

در نهایت اینکه

در این مقاله به  اینکه، تب و بی اشتهایی نشانه چیست و عوارض و دلایل این مشکل، چه می تواند باشد، پرداختیم. توصیه می شود در اثر بروز هرگونه نشانه ها از بی اشتهایی و تب، به پزشک متخصص مراجعه نمایید تا علت آن تشخیص داده شود.

سوالات متداول تب و بی اشتهایی نشانه چیست؟

مهم ترین از نشانه از تب و بی اشتهایی چیست؟

از مهم ترین نشانه تب و بی اشتهایی می تواند عفونت ها و بیماری سرماخوردگی و آنفولانزا باشد.

بی اشتهایی چه عوارضی می تواند داشته باشد؟

تغییر در سطح هوشیاری افراد می تواند از مهم ترین نشانه های بی اشتهایی در افراد باشد.

بی اشتهایی در چه صورتی باید درمان گردد؟

اگر علت بی اشتهایی طولانی باشد باید فرد تحت درمان قرار بگیرد.

بهترین شربت تقویتی برای کودکان کم اشتها

از راه های رشد بهتر برای کودکان استفاده از انواع شربت تقویتی است. البته که مهم ترین عامل رشد کودکان این است که، تغذیه کودک کامل و سالم باشد. باید غذای کودک به وقت مناسب خودو بر طبق اصول استفاده شود. غذاهای متنوع و تازه بر رشد بهتر کودک تاثیر می گذارد. در این مطلب درباره بهترین شربت تقویتی برای کودکان کم اشتها می خوانیم.

اگر غذاهای تازه و مقوی برای رشد کودک استفاده شود نیازی به استفاده از مکمل های غذایی و تقویتی نیست. گاهی در شرایط خاص نیاز به استفاده از شربت تقویتی برای کودکان کم اشتها است که با توجه به نظر پزشک استفاده می شود. اگر نظر پزشک برای رشد بهتر کودک، استفاده از مکمل های غذایی اسن باید بهترین شربت تقویتی برای کودکان کم اشتها را خریداری نمایید.

چرا کودکان به مصرف مکمل های غذایی نیاز دارند؟

• برخی کودکان که گیاهخوار هستند و گوشت مصرف نمی کنند، باید از مکمل های غذایی استفاده کنند. کودکان برا رشد خود به مصرف محصولات لبنی و گوشت نیاز دارند و در صورت عدم مصرف ان ها باید از مکمل غذایی استفاده کنند.
• برخی از کودکان دچار بیکاری هایی از جمله، سرطان، عفونت مثانه و مشکلات روده ای هستند که مانع از جذب مواد معدنی غذا در بدن می شوند. برای جبران کمبود این مواد معدنی باد از مکمل های غذایی استفاده شود.
• کودکانی که سابقه عمل های جراحی دارند، برای کمبود مواد معدنی و ویتامین ها در بدن باید از مکمل های غذایی استفاده کنند.
• کودکان کم اشتها و حساس به مصرف مواد غذایی باید از بهترین شربت تقویتی برای کودکان کم اشتها استفاده کنند.
• کودکان از 15 روزگی باید از مکمل های غذایی استفاده کنند. مصرف ویتامین آ و دی به صورت قطره توصیه می شود. اگر از این مکمل های غذایی استفاده نشود، کودکان دچار سوء تغذیه خواهند شد و در رشد ان ها تاثیر می گذارد.

انواع شربت تقویتی برای کودکان کم اشتها

در داروخانه ها انواع شربت تقویتی برای کودکان کم اشتها وجود دارد که، با توجه به نظر پزشک متخصص کودکان باید انتخاب و خریداری شود. از میان بهترین شربت تقویتی برای کودکان کم اشتها می توان به موارد زیر اشاره داشت.

• قطره بیبی جویس یوروویتال
• شربت مولتی ویتامین کودکان آپو
• قطره میم مایر با طعم پرتقال
• شربت زینک پلاس مولتی
• قطره ویتان 30 میلی لیتر
• شربت کیدی کر مولتی ویتامین
• پودر کیدویت توت فرنگی
• قطره آهن لیپوهم 7 میلی گرم و موارد دیگر

مزیت استفاده از شربت تقویتی برای کودکان

شربت تقویتی برای کودکان داری ویتامین ها، مواد معدنی و سایر ترکیبات مفید برای بدن و رشد کودکان است. اگر کودک رشد خوبی نداشته باشد با نظر پزشک باید از بهترین شربت تقویتی برای کودکان کم اشتها استفاده نماید.

با مصرف شربت تقویتی برای کودکان کم اشتها می توان مینرال ها و مواد معدنی مورد نیاز برای سلامتی و رشد ان ها را تامین نمود.

کودکانی که علاقه ای به مصرف سبزیجات و با گوشت و یا مواد غذایی مفید برای بدن را ندارند باید، از مکمل های غذایی و تقویتی استفاده شود.

بلعیدن قرص برای کودکان دشوار است و از این رو مصرف شربت تقویتی بسیار راحت تر است. با تشخیص پزشک از کمبود مواد معدنی و ویتامین های در بدن کودک می توان از انواع شربت های خوراکی تقویتی و اشتها آور استفاده نمود.

برای کودکانی که از خوردن غذا امتناع می کنند، بهترین کار استفاده از شربت تقویتی برای کودکان کم اشتها است.

ابتلا به بیماری و کمبود مواد مغذی

ابتلا کودکان به برخی از بیماری ها باعث می شود که کودک دچار کمبود مواد غذایی شود. برای همین طبق نظر پزشک باید از شربت های تقویتی و اشتها آور استفاده شود. نوزادان در زمان تولد و یا بعد از مدتی دچار بیماری می شوند و موجب کمبود مینرال و مواد معدنی خواهند شد که در این صورت مصرف مکمل های تقویتی توصیه می شود. استفاده از مکمل تقویتی و انواع مکمل غذایی برای رفع این کمبودهای در بدن کودک لازم است.

عدم تغذیه از شیر مادر و کمبود مواد مغذی

بسیاری کودکان به هر دلیلی ممکن است که امکان تغذیه از شیر مادر را نداشته باشند و این باعث می شود که کودک دچار کمبود ویتامین ها و املاح مورد نیاز بدن شود. از این رو استفاده از بهترین شربت تقویتی برای کودکان کم اشتها توصیه می شود که زیر نظر پزشک باید مصرف شود.

ویژگی بهترین شربت تقویتی برای کودکان

بهترین شربت تقویتی برای کودکان باید دارای ویتامین ها و مواد معدنی لازم باشد. وجود مواد مغذی مختلف در شربت تقویتی و اشتها اور در رشد بهتر کودک اثر می گذارد.

معمولا شربت های اشتها اور برای کودکان دارای انواع معدنی و ویتامین ها و به خصوص، زینک و ویتامین های گروه ب است. با مصرف این مواد معدنی و ویتامین ها کودک به اشتها برگشته و رشد طبیعی خود را خواهد داشت.

موارد مهم در استفاده از شربت تقویتی کودکان

از مهم ترین موارد در مصرف بهترین شربت تقویتی برای کودکان کم اشتها این است که زیر نظر پزشک و تشخیص ایشان استفاده شود.

برخی از شربت های تقویتی دارای قند هستند. برای برخی کودکان مصرف قند ضرر دارد. به این مورد حتما دقت شود.

مکمل های غذایی دارای طعم دهنده های میوه ای هستند و کودکان طالب خوردن ان هستند. این شربت ها و مکمل ها را از دسترس کودکان دور نگه دارید.

مکمل ها از داروخانه های معتبر خریداری نمایید.

قابل توجه است، مصرف محصولاتی که دارای آسپارتام برای کاربرد شیرین کننده هستند،برای کودکان و افرادی که مبتلا به فنیل کتونوری هستند، مجاز نمی باشد.

در نهایت

در این مطلب به بهترین شربت تقویتی برای کودکان کم اشتها و مزیت استفاده از شربت تقویتی برای کودکان اشاره شد. توصیه می شود قبل از استفاده از محصولات تقویتی برای کودکان با پزشک مشورت نمایید.

سوالات متداول مزیت استفاده از شربت تقویتی برای کودکان

مهم ترین ماده معدنی مورد نیاز برای کودکان چیست؟

کودکان برای رشد به انواع مواد معدنی و ویتامین ها نیاز دارند که، زینک و ویتامین های گروه ب است.

استفاده از شربت تقویتی برای چه کودکانی توصیه می شود؟

در این مقاله خیلی مفصل به مواردی که کودک نیاز به مصرف شربت تقویتی دارد اشاره شده است.

مزیت مصرف شربت تقویتی برای کودکان چیست؟

با مصرف شربت تقویتی برای کودکان کم اشتها می توان مینرال ها و مواد معدنی مورد نیاز برای سلامتی و رشد ان ها را تامین کرد.

تعریف کم اشتهایی کودک

بی اشتهایی یک اختلال خوردن است که می تواند باعث توقف غذا خوردن در کودکان شود. کودکان و نوجوانان مبتلا به بی اشتهایی معتقدند که خیلی چاق هستند، حتی اگر بقیه آنها را خیلی لاغر ببینند. برای حفظ وزن بسیار کم، آنها خیلی کم غذا می خورند یا به ورزش شدید روی می آورند. عدم درمان کم اشتهایی کودک ممکن است وی را  با مشکلات پزشکی جدی همراه کند.

کودکان و نوجوانان ممکن است درک نکنند که نظرشان در مورد بدنشان طبیعی نیست و انتخاب هایشان سالم نیست. با گذشت زمان، بی اشتهایی می تواند عواقب جدی از جمله کاهش رشد، تحلیل استخوان، آسیب به اندام های اصلی مانند قلب و حتی مرگ داشته باشد.

 علل کم اشتهایی کودکان

علت کم اشتهایی کودک ناشناخته است. ظاهرا عوامل ژنتیکی و محیطی در آن نقش دارند. لازم به ذکر است که دختران ده برابر بیشتر در معرض ابتلا به بی اشتهایی هستند.

عواملی که خطر کم اشتهایی کودک شما را افزایش می دهند عبارتند از:

• سابقه خانوادگی بی اشتهایی
• عزت نفس پایین
• کمال گرایی
• ترس از چاق شدن
• فشار برای لاغر شدن
• اختلالات خلقی، مانند اضطراب
• فعالیت های متمرکز بر لاغری مانند مدلینگ و ورزش
• تمایل به وسواس در مورد برخی چیز ها

 

علائم کم اشتهایی

علامت های کم اشتهایی کودکان در دو نوع رفتاری و فیزیکی دسته بندی می شوند.

علائم رفتاری ممکن است قبل از علائم فیزیکی ظاهر شوند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

•     وسواس غذایی
•     محدودیت غذاها یا گروه های غذایی خاص، حتی زمانی که لاغر هستند
•     استفراغ
•     استفاده بیش از حد از ملین ها
•     انکار احساس گرسنگی
•     تصویر تحریف شده بدن که باعث می شود علیرغم واقعیت که خلاف آن را نشان می دهد، خود را دارای اضافه وزن ببینید
•     ترس از چاق شدن، حتی اگر وزن کم شود
•     فعالیت بدنی بیش از حد برای کاهش وزن

علائم فیزیکی در کم اشتهایی کودک ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تغییرات در وزن، مانند افزایش آهسته یا کاهش سریع
• عدم وجود قاعدگی یا تاخیر در شروع آن
• احساس سرما به خصوص در دست ها و پاها
• تغییرات دمای بدن
• ریزش مو یا رشد موهای ریز روی بدن
• غش یا سرگیجه شدید
• یبوست
• خستگی

 

درمان کم اشتهایی کودک

به منظور درمان کم اشتهایی کودک به یک برنامه منسجم برای کنترل تغذیه یا بی اشتهایی وی نیاز داریم.

کنترل کم اشتهایی شامل اقدامات زیر است:

به احساسات و ادراکات تحریف شده ای که باعث این بیماری می شود، رسیدگی کنید

مشکلات جسمی ناشی از مصرف ناکافی غذا را شناسایی و کنترل کنید

اولین هدف در درمان بی اشتهایی کودک، رساندن کودک به وزن مناسب است. اگر سلامت کودک در خطر باشد، ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان باشد. زمانی که این اختلال زود تشخیص داده شود، درمان بهترین نتیجه را دارد. موفق ترین درمان برای کودکان و نوجوانان مبتلا به بی اشتهایی خانواده درمانی است.

وقتی تمام خانواده در درمان شرکت می کنند، یاد می گیرند که چگونه از کودک در ایجاد عادات غذایی سالم در خانه حمایت کنند. هر چه وزن کودک بیشتر باشد، احتمال بازگشت بی اشتهایی کمتر می شود..

مدت و شدت درمان کم اشتهایی کودک به عواملی بستگی دارد. نظارت منظم توسط یک متخصص کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که سطح هیدراتاسیون و مواد مغذی در طول بهبودی به سطوح خطرناک کاهش نمی یابد. کنترل کامل بی اشتهایی ممکن است چندین سال طول بکشد. درمان به طور کلی شامل بیش از یک استراتژی است، اما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تقویت تغذیه

ممکن است به متخصص تغذیه ارجاع داده شوید تا در مورد اهداف معقول وزن و کالری با شما و فرزندتان صحبت کنید. یک متخصص تغذیه همچنین افزایش وزن مناسب را تضمین می کند و به کودک شما کمک می کند تا عادات غذایی خوب را ایجاد کند.

در مورد سوء تغذیه شدید ممکن است نیاز به تجویز مواد مغذی از طریق لوله ای باشد که از طریق بینی وارد معده می شود.

درمان

درمان می تواند به بررسی عواملی که ممکن است با بی اشتهایی کودک شما مرتبط باشد، از جمله الگوهای فکری مضر، اضطراب و عزت نفس پایین کمک کند. همچنین می تواند به کودک شما کمک کند تا نگرش مثبت تری نسبت به غذا و تصویر بدن ایجاد کند.

با پزشک و درمانگر فرزندتان همکاری نزدیک داشته باشید تا تعیین کنید کدام درمان ممکن است بیشترین سود را برای کودک شما داشته باشد. کودک شما ممکن است از بیش از یک نوع درمان استفاده کند یا انواع مختلف را قبل از انتخاب نوع مناسب امتحان کند. برخی از گزینه ها شامل موارد زیر است:

    خانواده درمانی

بهبودی اغلب موثرتر است اگر اعضای خانواده بخشی از درمان باشند. همه اعضای خانواده باید این اختلال را درک کنند تا از حمایت کافی برخوردار شوند. درمان شناختی رفتاری برای کمک به کودک شما برای ایجاد تصویری سالم تر و واقعی تر از بدن صورت میگیرد. درمانگر به کودک شما کمک می کند تا راه های جدیدی برای تفکر در مورد بدن و غذا خوردن پیدا کند.

درمان بین فردی نیز برای کمک به فرزندتان برای درک و مقابله با نگرانی های مربوط به روابط خود با دیگران میباشد.

در برخی موارد، ترکیبی از روان درمانی و داروهای ضد افسردگی ممکن است برای کمک به کنترل بی اشتهایی کودک شما استفاده شود.

جلوگیری

هیچ دارو، دستور العمل یا راهکاری برای جلوگیری از بی اشتهایی وجود ندارد. تشخیص زودهنگام و درمان بهترین گزینه است. با این حال، اگر کودک دارای اختلالاتی مانند افسردگی یا اختلال وسواس فکری جبری یا OCD نیز باشد، ممکن است داروهای ضد افسردگی تجویز شود. درمان این اختلالات با داروها می تواند درمان بی اشتهایی را موفق تر کند

بی اشتهایی کودک چگونه تشخیص داده می شود؟

بی اشتهایی توسط پزشک تشخیص داده می شود. پزشک وزن کودک را بررسی می کند و آن را با میانگین سنی او مقایسه می کند. اگر وزن کودک 15 درصد یا بیشتر کمتر از حد متوسط ​​باشد، پزشک به دنبال علائم بیشتر بی اشتهایی خواهد بود.

دو نوع مختلف تشخیص بی اشتهایی وجود دارد. یکی نوع محدود کننده است که در آن بچه ها خیلی کم غذا می خورند. نوع دیگر پاکسازی است که در آن کودکان خود را به خوردن محدود می کنند و همچنین با استفراغ یا استفاده از ملین ها وزن خود را کاهش می دهند.

درمان اسهال

درمان سریع اسهال در خانه به کاهش حرکات روده مایع و تسکین ناراحتی ناشی از اسهال کمک می کند. توصیه می شود که مواد مغذی و مرطوب استفاده کنید زیرا از کم آبی بدن جلوگیری کرده و با اسهال سریعتر مبارزه می کند. همچنین در درمان سریع اسهال در خانه، مصرف غذاهای آسان هضم و سرشار از آب و افزایش مصرف مایعات به طور کلی مانند آب و آب میوه طبیعی توصیه می شود.

اسهال نوعی مکانیسم دفاعی است که به بدن اجازه می دهد عامل عفونت را از بدن حذف کند. هنگامی که اسهال رخ می دهد، مراجعه به پزشک ضروری است، مخصوصا هنگامی که خون مشاهده می شود، به ویژه در کودکان، سالمندان یا افراد بیمار.

دلایل اسهال

اسهال می تواند توسط باکتری ها یا ویروس های موجود در غذا ایجاد شده باشد. این بیماری میتواند باعث عفونت هایی مانند گاستروانتریت یا مسمومیت غذایی شود. همچنین می تواند به عنوان یک عارضه جانبی داروهایی مانند آنتی بیوتیک ها یا به دلیل وجود حساسیت غذایی یا عدم تحمل، رخ دهد.

به طور کلی، اسهال معمولا بین 3 تا 4 روز طول می کشد، اما در صورت تداوم یا بروز علائم دیگر، باید به پزشک مراجعه کنید، زیرا ممکن است به دلیل عفونت باشد که باید با استفاده از داروهای خاص درمان شود.

برای خلاص شدن سریع‌تر از اسهال، افزایش مصرف مایعات و خوردن غذاهایی که باعث کاهش حرکات روده می‌شوند مهم است. یکی دیگر از استراتژی‌ های عالی برای درمان اسهال، مصرف پروبیوتیک‌ها است.

ما در این مقاله 6 روش برای درمان سریع اسهال بیان کرده ایم.

6 راه برای درمان سریع اسهال در خانه

1.یک رژیم غذایی آسان هضم داشته باشید

هنگام ابتلا به اسهال، خوردن غذاهایی که به راحتی قابل هضم هستند و به بازسازی فلور باکتریایی و هیدراته نگه داشتن بدن کمک می کنند، مهم است، مانند:

• سوپ سبزیجات
• آب میوه های طبیعی بدون شکر و صاف شده، آب نارگیل یا چای هایی مانند بابونه
• میوه هایی مانند موز سبز، گواوا، هلو یا سیب بدون پوست
• پوره سیب زمینی، هویج، کدو سبز، یا کدو تنبل؛
• برنج سفید، نان سفید، نشاسته ذرت، فرنی بلغور جو دوسر در آب،
• مرغ، بوقلمون و ماهی سفید گریل شده

توصیه می‌شود سبزیجات پخته شوند تا فیبرهای موجود در آنها از افزایش حرکات روده و بدتر شدن اسهال جلوگیری شود.

2.از غذاهای پرچرب خودداری کنید

غذاهایی که باید از آنها پرهیز شود، غذاهای پرچرب و غذاهایی که می توانند روده را تحریک کنند مانند: غذاهای تند، سس، فلفل، گوشت، تنقلات، نوشیدنی های الکلی، نوشابه، قهوه، چای سبز یا سیاه، شیر، کشمش، لوبیا، بستنی و شیر.

علاوه بر این، توصیه می شود از غذاهایی که گاز تولید می کنند خودداری کنید، زیرا می توانند باعث ناراحتی بیشتری شوند، مانند کلم بروکلی، گل کلم، ذرت و غیره.

3.پروبیوتیک مصرف کنید

پروبیوتیک‌ها باکتری‌های مفیدی هستند که در روده زندگی می‌کنند و می‌توانند از طریق برخی غذاها، عمدتاً غذاهای تخمیر شده مانند ماست طبیعی، کامبوچا یا کفیر وارد بدن شوند. یا از طریق مکمل هایی که می توانند در داروخانه خریداری شوند. این باکتری ها به بهبود فلور باکتریایی، مبارزه و پیشگیری از بیماری های روده ای، بهبود هضم غذا، افزایش سیستم ایمنی و  درمان سریع اسهال در خانه کمک می کنند.

4.هیدراته بمانید

جایگزینی املاح معدنی که در هنگام اسهال از دست می‌روند بسیار مهم است، به همین دلیل باید سرم خانگی یا محلول‌های آبرسانی خوراکی را مصرف کنید. در حالت ایده آل، سرم باید پس از هر بار تخلیه مایع، کم و بیش به همان نسبتی که مایع از طریق مدفوع از دست می رود، مصرف شود.

5.دارو مصرف کنید

داروهای مختلفی برای درمان سریع اسهال در خانه قابل استفاده هستند اما فقط در صورت تجویز پزشک باید از آنها استفاده کرد که باید علت ایجاد مشکل، وضعیت سلامتی فرد، علائم موجود و نوع آن را در نظر بگیرد. اسهال برخی از داروهایی که ممکن است پزشک شما توصیه کند عبارتند از:

هیوسین،دی سیکلومین، دیفنوکسیلات، لوپرامید و غیره. این دارو ها حرکات روده را کاهش داده و باعث می شوند مدفوع مدت بیشتری در روده بماند.

6.شربت سیب و هویج، یک درمان خانگی عالی برای جلوگیری از اسهال

می توان با استفاده از سیب و هویج رنده شده در خانه شربتی تهیه کرد که به درمان اسهال کمک میکند.  1/2 هویج رنده شده؛ 1/2 سیب له شده؛ 1/4 فنجان عسل را حدود 30 دقیقه باهم بجوشانید. سپس بگذارید خنک شود و شربت را در یک ظرف شیشه ای تمیز درب دار قرار دهید. تا زمانی که اسهال ادامه دارد، روزانه 2 قاشق غذاخوری از این شربت میل شود. این شربت را می توان به مدت 1 ماه در یخچال نگهداری کرد.

7.سرم نمکی خانگی

محلولی است که از مخلوط کردن آب، نمک و شکر به دست می آید و برای جلوگیری یا مبارزه با کم آبی ناشی از استفراغ و یا اسهال استفاده می شود و می تواند در کودکان، بزرگسالان و حتی در حیوانات خانگی استفاده شود. اگرچه می توان از آن در نوزادان استفاده کرد، اما نباید آن را برای کسانی که فقط با شیر مادر تغذیه می کنند تجویز کرد. مناسب ترین کار در این موارد این است که فقط شیر مادر برای هیدراته نگه داشتن نوزاد تجویز شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

در مواقعی که اسهال مکرر است

وجود خون یا چرک در مدفوع

اسهال همراه با تب، استفراغ، درد شدید شکم یا کاهش وزن قابل توجه

همچنین باید مراقب علائم و نشانه های کم آبی بدن مانند: احساس تشنگی، خشکی پوست و دهان، خواب آلودگی، بی حالی یا تغییر در حالت هوشیاری بود، در این موارد باید فوراً به پزشک مراجعه کرد.

گرمازدگی کودکان و درمان آن

با روزهای گرم تابستان ورزش های تابستانی نیز از راه می رسند. قبل از اینکه بچه ها را برای تمرین بیرون بفرستید. یا فقط برای یک روز طولانی بازی در زیر نور خورشید، باید مراقب باشید که از کودک خود در برابر خطرات کم آبی و بیماری گرما محافظت کنید. باید در نظر بگیرید که درمان گرما زدگی کودکان سخت از درمان بزرگسالان است.

گرمازدگی زمانی رخ می دهد که کودک شما داغ است، زیاد عرق می کند و به اندازه کافی برای جبران مایعات از دست رفته نمی نوشد. خستگی ناشی ازگرما مانند گرمازدگی نیست، که بسیار جدی تر است. گرمازدگی می تواند منجر به مشکلات بسیاری از اندام های مختلف شود و می تواند تهدید کننده زندگی باشد.

چه چیزی فرزند من را در معرض خطر کم آبی قرار می دهد؟

همان چیزهایی که شما را در معرض خطر کم آبی قرار می دهد: قرار گرفتن طولانی مدت در دمای بالا، آفتاب مستقیم و رطوبت بالا، بدون استراحت کافی و مایعات. تفاوت در این است که کودکان با خطر بسیار بیشتری از کم آبی بدن و بیماری های مرتبط با گرما زدگی مواجه هستند.

علائم کم آبی و گرمازدگی کودکان

علائم اولیه گرمازدگی کودکان شامل افزایش دمای بدن، خستگی، تشنگی، خشکی لب و زبان، کمبود انرژی و احساس گرمازدگی است. اما اگر کودکتان  منتظر است آب بنوشند تا احساس تشنگی کنند، در حال حاضر دچار کم آبی شده‌اند. تا زمانی که کودک 2 درصد از وزن بدن خود را به عنوان عرق از دست ندهد، تشنگی واقعاً شروع نمی شود.

همچنین گرما زدگی در کودکان می تواند به سردرد، ضعف، حالت تهوع، کم شدن یا تغییر رنگ و غلیظ شدن ادرار، عرق سرد و سرگیجه نیز منجر شود. گرمازدگی می تواند به طور ناگهانی و بدون هیچ نشانه ای از گرمازدگی رخ دهد. اگر فردی علائم گرمازدگی را داشت، فوراً مراقبت های پزشکی را دریافت کنید. هر تاخیری می تواند کشنده باشد.

کم آبی درمان نشده می تواند منجر به سه نوع بیماری شود:

• گرفتگی بدن: گرفتگی دردناک عضلات شکم، بازوها یا پاها ناشی از گرما

خستگی ناشی از گرما: سرگیجه، حالت تهوع، استفراغ، سردرد، ضعف، درد عضلانی و گاهی اوقات بیهوشی.

• گرمازدگی: درجه حرارت 104 درجه فارنهایت یا بالاتر و علائم شدید، از جمله تهوع و استفراغ، تشنج، بی نظمی یا هذیان، عدم تعریق، تنگی نفس، بیهوشی و کما.

هم خستگی و هم گرمازدگی نیاز به مراقبت فوری دارند. گرمازدگی یک اورژانس پزشکی است که اگر نسبت به درمان گرمازدگی کودکان اقدام نکنید، می تواند منجر به سکته مغزی شود که کشنده باشد. هر کودک مبتلا به گرمازدگی باید سریعاً به نزدیکترین بیمارستان منتقل شود.

مراقبت از کم آبی در کودکان

مطمئن شوید که کودکتان زود و اغلب آب خنک می نوشند. کودک خود را به تمرین یا بازی بفرستید که کاملاً هیدراته باشد. سپس، در طول بازی، مطمئن شوید که کودکتان به طور منظم برای نوشیدن مایعات استراحت می کند، حتی اگر کودک شما تشنه نباشد.

درمان گرمازدگی کودکان

اولین کاری که باید برای درمان گرما زدگی کودکان انجام دهید این است که آنها را از نور خورشید به مکانی خنک و راحت ببرید. از کودک بخواهید مایعات خنک فراوان بنوشد. کودک همچنین باید هر لایه اضافی لباس یا وسایل حجیم را در بیاورد. می توانید پارچه های خنک و مرطوب را روی پوست گرم شده قرار دهید. در موارد گرفتگی گرما، کشش های ملایم به عضله آسیب دیده باید درد را تسکین دهد.

درمراحل بعدی میتوانید برای درمان گرما زدگی کودک از دستورات زیر پیروی کنید:

• به کودک خود مایعات فراوان بدهید، به ویژه نوشیدنی های ورزشی برای جایگزینی نمک از دست رفته (از کافئین و الکل خودداری کنید.)
• کودک را زیر دوش آب خنک، حمام یا حمام اسفنجی ببرید.
• سایر اقدامات خنک کننده مانند استفاده از حوله های یخی را به کار گیرید. اگر چنین اقداماتی در عرض 15 دقیقه نتوانستند تسکین دهند، به دنبال کمک فوری پزشکی باشید، زیرا گرمازدگی درمان نشده می تواند به گرمازدگی تبدیل شود.
• کودک پس از بهبود گرمازدگی، احتمالاً در هفته بعد نسبت به دمای بالا حساسیت بیشتری خواهد داشت.بنابراین بهتر است تا زمانی که پزشک به شما بگوید که از سرگیری فعالیت های عادی بی خطر است، کودک را در معرض هوای گرم قرار ندهید.

کدام گروه از کودکان بیشتر در معرض گرمازدگی هستند؟

یکی از بزرگترین عوامل خطر: یک دوره قبلی کم آبی یا گرما زدگی. سایر عواملی که می تواند کودک شما را در معرض خطر بیشتر بیماری گرما قرار دهد عبارتند از چاقی، بیماری اخیر (به خصوص اگر کودک استفراغ کرده یا اسهال داشته است) و استفاده از آنتی هیستامین ها

عدم سازگاری با هوای گرم و ورزش بیش از سطح آمادگی بدنی نیز می تواند منجر به گرما زدگی در کودکان و نوجوانان شود.

جلوگیری از گرمازدگی

هنگامی که شاخص گرما بالا است، بهتر است در داخل تهویه مطبوع بمانید. اگر کودکتان در خانه نمی ماند و مجبور به بیرون رفتن هستید، می توانید با انجام این مراحل از گرمازدگی جلوگیری کنید:

• لباس مناسب بپوشید: لباس های سبک وزن، رنگ روشن و گشاد انتخاب کنید.
• در محیطی خنک بمانید: تا حد امکان کودکان را در مکانی با تهویه مطبوع نگه دارید. هر چند ساعتی که در تهویه مطبوع سپری می‌کنید می‌تواند به بدن کمک کند وقتی دوباره به گرما می‌رود خنک‌تر بماند.
•   به خاطر داشته باشید: خنک کننده ها ممکن است راحتی را فراهم کنند، اما زمانی که دما در بالای 90 درجه باشد، از بیماری های مرتبط با گرما جلوگیری نمی کند. گرفتن دوش یا حمام خنک یا رفتن به مکانی با تهویه مطبوع راه بسیار بهتری برای خنک شدن است. کمتر از اجاق گاز و فر استفاده کنید تا دمای خانه خود را خنک تر نگه دارید.
• فعالیت‌های خارج از منزل را با دقت برنامه‌ریزی کنید: سعی کنید فعالیت در فضای باز را به زمانی که خنک‌ترین زمان است، مانند ساعات صبح و عصر محدود کنید. اغلب در مناطق سایه استراحت کنید تا بدن شما فرصتی برای بهبودی داشته باشد.
• از کرم ضد آفتاب استفاده کنید: آفتاب سوختگی بر توانایی بدن برای خنک شدن تأثیر می گذارد و می تواند باعث کم آبی بدن شود. اگر مجبورید بیرون بروید، با استفاده از کلاه لبه پهن، عینک آفتابی و استفاده از کرم ضد آفتاب با SPF 15 یا بالاتر 30 دقیقه قبل از بیرون رفتن، از خود و کودکتان در برابر نور خورشید محافظت کنید.

گاهی اوقات افراد دیابتی دچار کلیه درد می شوند. در صورت عدم درمان کلیه درد دیابتی برخی افراد دچار نارسایی کلیه می شود. کنترل فشار خون و سطح گلوکز به کاهش عوارضی مانند بیماری قلبی و سکته کمک می کند. هدف از درمان این درد، پیشگیری یا به تاخیر انداختن پیشرفت بیماری و  کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی مانند حمله قلبی و سکته است که در افراد مبتلا به این بیماری بسیار شایع تر از حد متوسط است.

کلیه درد دیابتی چیست؟

کلیه درد دیابتی عارضه ای است که در برخی از افراد مبتلا به دیابت رخ می دهد. در برخی موارد می تواند به نارسایی کلیه تبدیل شود.  در این شرایط فیلترهای کلیه، گلومرول ها، آسیب می بینند. به همین دلیل کلیه ها مقادیر غیر طبیعی پروتئین را از خون به ادرار نشت می کنند. پروتئین اصلی که از کلیه های آسیب دیده به بیرون نشت می کند آلبومین نام دارد.

در کلیه‌های سالم طبیعی، تنها مقدار کمی آلبومین در ادرار یافت می‌شود. افزایش سطح آلبومین در ادرار اولین علامتی است که کلیه ها در اثر دیابت آسیب دیده اند. کلیه درد دیابتی بسته به میزان از دست رفتن آلبومین از طریق کلیه ها به دو دسته اصلی تقسیم می شود:

میکروآلبومینوری: در این بیماری میزان آلبومینی که به ادرار نشت می کند بین 30 تا 300 میلی گرم در روز است. گاهی اوقات به آن نئوروپاتی اولیه نیز گفته می شود.

پروتئینوری: در این حالت میزان آلبومینی که به ادرار نشت می کند بیش از 300 میلی گرم در روز است. گاهی اوقات ماکروآلبومینوری یا نئوروپاتی آشکار نامیده می شود.

کلیه درد دیابتی چگونه ایجاد می شود؟

افزایش سطح قند خون (گلوکز) که در افراد مبتلا به دیابت رخ می دهد می تواند باعث افزایش سطح برخی از مواد شیمیایی در کلیه شود. این مواد شیمیایی تمایل دارند که گلومرول ها را سوراخ کنند و سپس آلبومین به داخل ادرار نشت کند.

علاوه بر این، افزایش سطح گلوکز خون ممکن است باعث شود برخی از پروتئین‌های گلومرول‌ها به یکدیگر متصل شوند. این پروتئین‌های متصل می‌توانند باعث ایجاد یک زخم موضعی شوند. این فرآیند در گلومرول ها گلومرولواسکلروز نامیده می شود. معمولا چندین سال طول می کشد تا گلومرولواسکلروز توسعه یابد و تنها در برخی از افراد مبتلا به دیابت اتفاق می افتد.

با بدتر شدن وضعیت، بافت زخم (گلومرولواسکلروز) به تدریج جایگزین بافت سالم کلیه می شود. در نتیجه، کلیه ها کمتر و کمتر می توانند کار خود را برای تصفیه خون انجام دهند. این شکست تدریجی کلیه ها ممکن است به تدریج به مرحله نارسایی کلیه تبدیل شود.

میکروآلبومینوری معمولا اولین علامتی است که  کلیه درد دیابتی را نشان می دهد. طی ماهها یا سالها، میکروآلبومینوری ممکن است از بین برود یا  تقریباً در همان سطح باقی بماند یا به سمت پروتئینوری پیشرفت کند.

پروتئینوری برگشت ناپذیر است. اگر دچار پروتئینوری شوید، معمولاً شروع کاهش تدریجی عملکرد کلیه  به سمت نارسایی کلیه  در آینده است.

بیماری کلیوی دیابتی چقدر شایع است؟

اگرچه کلیه درد دیابتی در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 شایع تر است، اما افراد مبتلا به دیابت نوع 2 و بیماری کلیوی دیابتی بیشتر هستند. این به این دلیل است که دیابت نوع 2 بسیار شایع تر از دیابت نوع 1 است.

کلیه درد دیابتی در واقع شایع ترین علت نارسایی کلیه است. از هر پنج نفری که نیاز به دیالیز دارند، یک نفر به بیماری کلیوی دیابتی مبتلا است. البته باید عنوان کرد اکثر افراد مبتلا به دیابت نیازی به دیالیز ندارند.

افراد مبتلا به دیابت نوع 1

میکروآلبومینوری یا پروتئینوری به ندرت در زمانی که دیابت برای اولین بار تشخیص داده می شود وجود دارد. تا پنج سال پس از تشخیص دیابت، حدود 1 نفر از هر 7 نفر به میکروآلبومینوری مبتلا خواهند شد.

پس از 30 سال، حدود 4 نفر از هر 10 نفر به میکروآلبومینوری مبتلا خواهند شد. برخی از افراد مبتلا به میکروآلبومینوری به پروتئینوری و نارسایی کلیه پیشرفت می کنند.

افراد مبتلا به دیابت نوع 2

در زمانی که دیابت برای اولین بار تشخیص داده می شود، از هر 8 نفر یک نفر به میکروآلبومینوری و یک نفر از هر 50 نفر پروتئینوری دارد. این به این دلیل نیست که بیماری کلیوی دیابتی در برخی موارد بلافاصله اتفاق می افتد، بلکه به این دلیل است که بسیاری از افراد مبتلا به دیابت نوع 2 تا مدتی پس از شروع بیماری، دیابت خود را تشخیص نمی دهند.

از بین افرادی که هنگام تشخیص دیابت هیچ مشکل کلیوی ندارند، میکروآلبومینوری در حدود 1 نفر از هر 7 نفر و پروتئینوری در 1 نفر از هر 20 نفر در عرض پنج سال ایجاد می شود.

کلیه درد دیابتی در افراد آسیایی و سیاهپوست مبتلا به دیابت بسیار بیشتر از افراد سفید پوست است.

علائم کلیه درد دیابتی چیست؟

اگر فقط میکروآلبومینوری دارید بعید به نظر می رسد که علائم مبتلا به بیماری اولیه کلیوی دیابتی داشته باشید. علائم در هنگام پیشرفت بیماری کلیوی ایجاد می شود.. علائم در ابتدا مبهم و غیر اختصاصی هستند، مانند احساس خستگی، انرژی کمتر از حد معمول و فقط احساس خوب نبودن. در بیماری کلیوی شدیدتر، علائمی که ممکن است ایجاد شوند عبارتند از:

اشتهای ضعیف

کاهش وزن.

پوست خشک و خارش دار.

گرفتگی عضلات.

احتباس مایعات که باعث تورم پا و مچ پا می شود.

پف دور چشم.

نیاز به دفع ادرار بیشتر از حد معمول.

رنگ پریدگی به دلیل کم خونی

حالت تهوع

با کاهش عملکرد کلیه، مشکلات مختلفی ممکن است ایجاد شود – به عنوان مثال، کم خونی و عدم تعادل کلسیم، فسفات و سایر مواد شیمیایی در جریان خون. اینها می توانند علائم مختلفی مانند خستگی ناشی از کم خونی و نازک شدن استخوان یا شکستگی ناشی از عدم تعادل کلسیم و فسفات ایجاد کنند. نارسایی کلیه در مرحله پایانی در نهایت کشنده است مگر اینکه درمان شود.

بیماری کلیوی دیابتی چگونه تشخیص داده می شود؟

کلیه  درد دیابتی زمانی تشخیص داده می شود که سطح آلبومین در ادرار افزایش یابد و هیچ دلیل واضح دیگری برای آن وجود نداشته باشد. آزمایش ادرار یکی از معاینات معمولی است که هر از گاهی به افراد مبتلا به دیابت ارائه می شود. آزمایشات ادرار می تواند آلبومین (پروتئین) را تشخیص دهد و میزان موجود در ادرار را اندازه گیری کند.

آزمایش ادرار، مقایسه میزان آلبومین با مقدار کراتینین در نمونه ادرار است. این نسبت آلبومین به کراتینین (ACR) نامیده می شود. کراتینین محصول تجزیه عضله است.

آزمایش خون می تواند نشان دهد که کلیه ها چقدر خوب کار می کنند. آزمایش خون سطح کراتینین را اندازه گیری می کند که معمولاً توسط کلیه ها از خون پاک می شود. اگر کلیه های شما به درستی کار نکنند، سطح کراتینین در خون بالا می رود. با در نظر گرفتن سطح کراتینین خون، سن و جنسیت می توان تخمینی از عملکرد کلیه های شما به خوبی انجام داد. این تخمین از عملکرد کلیه، نرخ تخمینی فیلتراسیون گلومرولی (eGFR) نامیده می شود.

چه چیزی خطر ابتلا به بیماری کلیوی دیابتی را افزایش می دهد؟

همه افراد مبتلا به دیابت در معرض خطر ابتلا به بیماری کلیوی دیابتی هستند. با این حال، یک آزمایش تحقیقاتی بزرگ نشان داد که عوامل خاصی وجود دارد که خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. اینها شامل موارد هستند:

کنترل ضعیف سطح قند خون (گلوکز). (هرچه سطح HbA1c شما بیشتر باشد، خطر شما بیشتر است.)

مدت زمانی که دیابت داشته اید

اضافه وزن بیشتر

داشتن فشار خون بالا

مذکر بودن

این بدان معنی است که کنترل خوب سطح گلوکز خون، کنترل وزن و درمان فشار خون بالا خطر ابتلا به بیماری کلیوی دیابتی را کاهش می دهد.

اگر بیماری کلیوی دیابتی اولیه (میکروآلبومینوری) دارید، خطر بدتر شدن بیماری با موارد زیر افزایش می یابد:

هر چه کنترل سطح قند خون ضعیف تر باشد. هر چه سطح HbA1c شما بیشتر باشد، خطر شما بیشتر است.

داشتن فشار خون بالا

سیگار کشیدن.

عوارض احتمالی کلیه درد دیابتی

• نارسایی کلیه در مرحله نهایی

در افراد مبتلا به پروتئینوری  نارسایی کلیه در مرحله نهایی تقریباً در 1 نفر از هر 12 نفر بعد از 10 سال ایجاد می شود. اگر این اتفاق افتاد، به دیالیز کلیه یا پیوند کلیه نیاز خواهید داشت.

• بیماری های قلبی عروقی

همه افراد مبتلا به دیابت در معرض افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی مانند بیماری قلبی، سکته مغزی و بیماری شریان های محیطی هستند. اگر دیابت و بیماری کلیوی دیابتی دارید، خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی بیشتر می شود. هر چه بیماری کلیوی بدتر باشد، خطر آن بیشتر می شود. به همین دلیل است که در صورت ابتلا به بیماری کلیوی دیابتی، کاهش سایر عوامل خطر قلبی عروقی بسیار مهم است

• فشار خون بالا

بیماری کلیوی تمایل به افزایش فشار خون دارد. علاوه بر این، افزایش فشار خون تمایل به تشدید بیماری کلیوی دارد. درمان فشار خون بالا یکی از درمان های اصلی بیماری کلیوی دیابتی است.

درمان بیماری کلیه درد دیابتی

نوع درمان شما به مرحله بیماری کلیوی بستگی دارد.

کنترل فشار خون برای جلوگیری از بدتر شدن بیماری کلیوی بسیار مهم است. ممکن است برای کمک به شما قرص هایی مانند مهارکننده های ACE یا ARB داده شود.

هم مهارکننده های ACE و هم ARB ها به محافظت از کلیه ها در برابر آسیب بیشتر و همچنین کاهش فشار خون کمک می کنند. به همین دلیل است که در دسترس افراد بدون فشار خون نیز قرار می گیرد.

همچنین ممکن است توصیه هایی برای پرهیز از برخی غذاها دریافت کنید، اما باید از یک متخصص تغذیه برای کمک به تغییرات در رژیم غذایی خود پشتیبانی دریافت کنید.

اگر دچار بیماری کلیوی در مراحل پایانی می شوید و کلیه های شما از کار می افتند، گزینه های درمانی شما شامل دیالیز یا پیوند کلیه است. خبر خوب این است که با ادامه بهبود درمان ها و تشخیص زودهنگام، افراد کمتری به بیماری کلیوی در مراحل پایانی مبتلا می شوند.

 

راه های مفید برای تقویت سیستم ایمنی بدن و مبارزه با بیماری ها

چگونه می توانید سیستم ایمنی بدن خود را بهبود بخشید؟ در کل، سیستم ایمنی بدن شما کار قابل توجهی در دفاع از شما در برابر میکروارگانیسم های بیماری زا انجام می دهد. اما گاهی اوقات شکست می خورد: یک میکروب با موفقیت حمله می کند و شما را بیمار می کند.

خطرات بهداشتی مرتبط با کرونا ویروس جدید (COVID-19) بسیاری از افراد را بر آن می دارد تا بیشتر روی تقویت سیستم ایمنی خود تمرکز کنند.

سیستم ایمنی شما شبکه پیچیده ای از سلول ها، بافت ها و اندام ها است که با هم کار می کنند تا بدن شما را در برابر عفونت ها و بیماری ها محافظت کنند. واکسن هایی وجود دارند که در برابر بیماری های خاص ایمنی ایجاد می کنند. واکسن‌های کووید-۱۹، بهترین دفاع ما در برابر ویروس، خطر ابتلا و انتشار ویروس را کاهش می‌دهند و به پیشگیری از بیماری‌های جدی و مرگ کمک می‌کنند. برخی از داروها و درمان‌های خانگی می‌توانند به درمان موارد خفیف تا متوسط کووید کمک کنند.

اما فراتر از درمان‌های پزشکی و اقدامات احتیاطی برای پیشگیری از ویروس، راه‌هایی وجود دارد که بتوانیم استرس را کاهش دهیم و به دنبال ایجاد یک سبک زندگی سالم برای عملکرد بهینه سیستم ایمنی باشیم.

برای تقویت سیستم ایمنی خود چه کاری می توانید انجام دهید؟

ایده تقویت ایمنی شما فریبنده است، اما توانایی انجام این کار به دلایل متعددی مبهم بوده است. سیستم ایمنی یک سیستم است، نه یک موجود واحد. برای عملکرد خوب، به تعادل و هماهنگی نیاز دارد. در حال حاضر، هیچ ارتباط مستقیم علمی ثابت شده ای بین سبک زندگی و افزایش عملکرد سیستم ایمنی وجود ندارد.

اما این بدان معنا نیست که تأثیرات سبک زندگی بر سیستم ایمنی غیر معقول است و نباید مورد مطالعه قرار گیرد. محققان در حال بررسی اثرات رژیم غذایی، ورزش، سن، استرس روانی و سایر عوامل بر پاسخ ایمنی، هم در حیوانات و هم در انسان هستند. در این میان، استراتژی‌های کلی زندگی سالم منطقی هستند، زیرا احتمالاً به عملکرد سیستم ایمنی کمک می‌کنند و مزایای سلامتی اثبات‌شده دیگری نیز دارند.

راه های سالم برای تقویت سیستم ایمنی بدن

اولین خط دفاعی شما انتخاب یک سبک زندگی سالم است. پیروی از دستورالعمل های کلی سلامتی بهترین گامی است که می توانید برای حفظ عملکرد طبیعی سیستم ایمنی خود بردارید. هر قسمت از بدن شما، از جمله سیستم ایمنی شما، زمانی که از حملات محیطی محافظت می شود و با استراتژی های زندگی سالم مانند مواردی که در ادامه توضیح میدهیم تقویت می شود

6 راه برای تقویت سیستم ایمنی بدن

مکمل ها و محصولات زیادی وجود دارند که ادعا می کنند به بهبود ایمنی کمک می کنند. اما تقویت سیستم ایمنی بدن کمی سخت‌تر از آن چیزی است که فکر می‌کنید

سیستم ایمنی بدن شما فوق العاده پیچیده است. از سرماخوردگی گرفته تا آنفولانزا و کووید-19، باید به اندازه کافی قوی و پیچیده باشد تا بتواند با انواع بیماری ها و عفونت ها مبارزه کند، اما نه آنقدر قوی که بیش از حد واکنش نشان دهد – و باعث ایجاد اختلالات خود ایمنی شود. برای عملکرد در چنین تعادل ظریف، به شدت توسط ورودی های مختلف کنترل می شود.

علیرغم این پیچیدگی، کارهایی وجود دارد که می توانید برای کمک به سیستم ایمنی بدن خود برای جلوگیری از عفونت یا بیماری انجام دهید.

در اینجا پنج روش علمی برای ایجاد و حفظ یک سیستم ایمنی قوی و سالم و همچنین اینکه چرا نباید به جای آن به مکمل ها تکیه کنید، آورده شده است.

1. در مورد واکسن های توصیه شده به روز باشید

ساختن یک سیستم ایمنی قوی با بهره گیری از بهترین راه برای محافظت از خود در برابر بیماری های مضر شروع می شود: واکسن.

سیستم ایمنی بدن شما هوشمند است، اما واکسن‌ها آن را آموزش می‌دهند تا حتی باهوش‌تر باشد – به آن کمک می‌کند تا یاد بگیرد که چگونه برخی بیماری‌های بیماری‌زا را تشخیص دهد و با آن مبارزه کند. یادگیری از طریق واکسیناسیون برای سیستم ایمنی شما بسیار ایمن تر از عفونت با این میکروب های مضر است.

همیشه مهم است که در مورد واکسیناسیون های توصیه شده، به ویژه واکسن یا تقویت کننده کووید-19 و همچنین واکسن سالانه آنفولانزا به روز باشید.

2. رژیم غذایی سالم را حفظ کنید

مانند بسیاری از چیزهایی که در بدن شما وجود دارد، یک رژیم غذایی سالم کلید یک سیستم ایمنی قوی است. این بدان معناست که مطمئن شوید که مقدار زیادی سبزیجات، میوه ها، حبوبات، غلات کامل، پروتئین بدون چربی و چربی های سالم مصرف می کنید.

علاوه بر تامین انرژی مورد نیاز سیستم ایمنی بدن، یک رژیم غذایی سالم می تواند به شما کمک کند که مقادیر کافی از ریزمغذی هایی را که در حفظ سیستم ایمنی شما نقش دارند، دریافت کنید، از جمله:

ویتامین B6 موجود در مرغ، سالمون، ماهی تن، موز، سبزیجات سبز و سیب زمینی (با پوست)

ویتامین C موجود در مرکبات از جمله پرتقال و توت فرنگی و همچنین گوجه فرنگی، بروکلی و اسفناج

ویتامین E موجود در بادام، روغن آفتابگردان و گلرنگ، تخمه آفتابگردان، کره بادام زمینی و اسفناج

از آنجایی که متخصصان بر این باورند که بدن شما ویتامین‌ها را به‌جای مکمل‌ها از منابع غذایی به‌طور مؤثرتری جذب می‌کند، بهترین راه برای حمایت از سیستم ایمنی بدن، داشتن یک رژیم غذایی متعادل است.

3. به طور منظم تمرین کن

فعالیت بدنی فقط برای ساختن عضلات و کمک به کاهش استرس نیست، بلکه بخش مهمی از سالم بودن و حمایت از سیستم ایمنی سالم است.

یکی از راه‌هایی که ورزش می‌تواند عملکرد سیستم ایمنی را بهبود بخشد، تقویت گردش خون کلی شماست، که سلول‌های ایمنی و سایر مولکول‌های مبارزه کننده با عفونت را آسان‌تر می‌کند تا به راحتی در سراسر بدن حرکت کنند.

در واقع، مطالعات نشان داده اند که انجام هر روز 30 دقیقه ورزش متوسط ​​تا شدید به تقویت سیستم ایمنی بدن شما کمک می کند. این بدان معناست که تمرکز بر فعال ماندن و ورزش منظم مهم است.

4. هیدراته بمانید

آب نقش های مهمی در بدن شما ایفا می کند، از جمله حمایت از سیستم ایمنی شما.

مایعی در سیستم گردش خون شما به نام لنف، که سلول های ایمنی مهم مبارزه کننده با عفونت را در اطراف بدن شما حمل می کند، عمدتا از آب تشکیل شده است. کم آبی حرکت لنف را کند می کند و گاهی اوقات منجر به اختلال در سیستم ایمنی بدن می شود.

حتی اگر ورزش نمی‌کنید یا عرق نمی‌کنید، دائماً از طریق تنفس، و همچنین از طریق ادرار و مدفوع، آب خود را از دست می‌دهید. برای کمک به تقویت سیستم ایمنی خود، مطمئن شوید که آبی را که از دست می دهید با آبی که می توانید استفاده کنید جایگزین می کنید – که با دانستن میزان مصرف آب روزانه شما شروع می شود.

5. به اندازه کافی بخوابید

مطمئناً خواب یک فرآیند فعال به نظر نمی رسد، اما وقتی بیدار نیستید، چیزهای مهم زیادی در بدن شما اتفاق می افتد. به عنوان مثال، مولکول های مهم مبارزه کننده با عفونت هنگام خواب ایجاد می شوند.

مطالعات نشان داده است افرادی که خواب با کیفیت کافی ندارند، پس از قرار گرفتن در معرض ویروس ها، مانند ویروس هایی که باعث سرماخوردگی می شوند، بیشتر مستعد ابتلا به بیماری هستند.

برای اینکه به سیستم ایمنی خود بهترین فرصت را برای مبارزه با عفونت و بیماری بدهید، مهم است که بدانید هر شب چقدر باید بخوابید و همچنین اقداماتی را که باید در صورت مشکل خواب انجام دهید، بدانید.

6. استرس را به حداقل برسانید

چه سریع باشد و چه در طول زمان، مهم است که بدانید استرس چگونه بر سلامت شما تأثیر می گذارد – از جمله تأثیری که بر سیستم ایمنی شما می گذارد.

در طول یک دوره استرس، به ویژه استرس مزمن که مکرر و طولانی مدت است، بدن شما با شروع چیزی که پاسخ استرس نامیده می شود، پاسخ می دهد. این به شما کمک می کند تا با موقعیت های استرس زا کنار بیایید. متأسفانه، این پاسخ همچنین سیستم ایمنی بدن شما را سرکوب می کند – احتمال عفونت یا بیماری شما را افزایش می دهد.

استرس برای هر کسی متفاوت است و نحوه تسکین آن نیز متفاوت است. با توجه به تأثیری که می تواند بر سلامت شما داشته باشد، مهم است که بدانید چگونه استرس را تشخیص دهید. و چه نفس عمیق، چه میانجیگری، چه دعا یا ورزش، باید با فعالیت هایی که به شما در کاهش استرس کمک می کند نیز آشنا شوید.

تقویت ایمنی بدن

بدن شما برای عملکرد بهینه به مواد مغذی خاصی احتیاج دارد. اما تغذیه خوب فقط مربوط به مصرف یک کردن قرص نیست. خوردن غذاهای مناسب که دارای تقویت کننده ایمنی هستند می تواند به شما در تقویت سیستم ایمنی بدنتان کمک کند.
رابطه اساسی بین رژیم غذایی ، وضعیت تغذیه ای و سیستم ایمنی بدن وجود دارد. تغذیه مناسب یک عملکرد مهم در حفظ سلولهای سالم است که مانع محافظتی بین بدن ما و مهاجمان بالقوه سمی است.

اهمیت استفاده از داروی تقویت ایمنی بدن

همه ما به یک رژیم غذایی متعادل و متراکم و مغذی که پر از چربی های سالم ، میوه ها ، سبزیجات ، پروتئین و فیبر کافی   نیاز داریم  و از نظر تئوری برای تقویت سیستم ایمنی بدن نیازی به مصرف داروها و مکمل های اضافی ویتامین ندارد.

با این حال ، نه تنها بیشتر ما نمیتوانیم به این اهداف تغذیه ای روزانه برسیم ، بلکه ممکن است در موقعیت هایی خاصی به شرایطی مانند استرس جسمی یا مشکلات التهابی دچار شویم قرار و بدن بیشتر به مواد مغذی خاصی نیاز داشته باشد تا آنچه از رژیم غذایی دریافت میکند. این مواد مغذی میتواند چند مکمل یا داروی تقویت ایمنی بدن باشد.

شما نمی توانید یک رژیم غذایی ضعیف را با ویتامین ها جایگزین کنید ، اما می توانید شکاف ها را پر کنید تا سیستم ایمنی بدنتان را تقویت کنید.

در زیر چهار مکمل که اغلب توصیه می شود به عنوان داروی تقویت ایمنی بدن استفاده شوند را معرفی کرده ایم.

4 داروی تقویت ایمنی بدن

1. ویتامین سی

از آنجایی که انسان نمی تواند ویتامین C تولید کند و آن را در بدن ذخیره نمی کند، باید دائماً آن را دوباره پر کرد.

ویتامین C یک آنتی اکسیدان قوی، ضد التهاب است . این داروی تقویت ایمنی،  بدن ما را تقویت می کند. در هنگام عفونت و زمانی که تحت استرس شدید هستیم، به سرعت مصرف می شود. همچنین به بهبود زخم ها سرعت می بخشد و برای پوست شما عالی است.

ویتامین C مکمل در مطالعات نشان داده شده است که شدت و مدت سرماخوردگی را کاهش می دهد و در مطالعات اولیه ممکن است شدت علائم بیماران کووید بستری در بیمارستان را کاهش دهد.

2. ویتامین دی

کمبود ویتامین D یک مشکل جهانی است که یک مشکل است زیرا این ویتامین بسیاری از جنبه های عملکرد ایمنی ما را تعدیل می کند. سیستم ایمنی ذاتی ،ما را در کشتن باکتری ها و ویروس ها کارآمدتر می کند و می تواند دفعات عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی را کاهش دهد.

ویتامین D پایین نیز با بروز بیشتر بیماری های خودایمنی مانند مولتیپل اسکلروزیس مرتبط است. از آنجایی که ویتامین D به راحتی در بسیاری از غذاها یافت نمی شود (به جز ماهی های چرب، جگر ماهی و غذاهای غنی شده)، بیشتر افراد از مکمل های ویتامین بهره مند می شوند، به خصوص در ماه های زمستان یا اگر به طور منظم زمان زیادی را در خارج از منزل نمی گذرانند. .

3. فلز روی (زینک)

سازمان جهانی بهداشت گزارش می دهد که بین 17 تا 30 درصد از جمعیت جهان کمبود روی دارند که به طور بالقوه بر پیامدهای سلامتی تأثیر می گذارد.

روی یک ماده معدنی کم مصرف است که اثرات مهمی بر اثربخشی سلول‌ها و سیتوکین‌های سیستم ایمنی ذاتی و سازگار ما دارد. روی به مبارزه با ویروس‌ها کمک می‌کند، از آسیب رادیکال‌های آزاد به سلول‌هایمان محافظت می‌کند و نشان داده شده است که در صورت مصرف به عنوان مکمل، مدت سرماخوردگی را کوتاه می‌کند.

روی در سطوح بالایی در صدف، گوشت گاو و خرچنگ و به مقدار کمتر در حبوبات، توفو، دانه کدو تنبل، بادام هندی و سایر آجیل ها و دانه ها یافت می شود.

4. کرکومین

این ماده ماده اصلی فعال در ریشه زردچوبه است و نشان داده شده است که مزایای سلامتی متعدد را به دست می آورد.

در حقیقت ، بیش از 120 کارآزمایی بالینی انسانی وجود دارد که نشان دهنده اثربخشی کورکومین در درمان بیماری های مختلف از خود ایمنی گرفته تا بیماری آلزایمر است.

جادوی کورکومین این است که چگونه باعث کاهش التهاب در چندین سطح در بدن می شود ، نه تنها به تسکین علائم از درد و آرتریت بلکه مسدود کردن سیتوکین های التهابی که باعث بیماری خود ایمنی ، بیماری های قلبی و دیابت می شوند ، کمک می کند.

همچنین سلامت باکتری های روده ما را بهبود می بخشد ، که به سلامت ایمنی کلی ما می افزاید. از آنجا که کورکومین به خوبی جذب نمی شود و برای داشتن فواید قابل توجهی ، باید مقادیر زیادی از ریشه زردچوبه را بخورد.

درمان دل درد و حالت تهوع

درمان دل درد و حالت تهوع شکایات شایع سلامتی در کودکان و بزرگسالان است. علل آن می تواند از پرخوری و اضطراب گرفته تا عفونت و اختلالات گوارشی متغیر باشد. درمان دل درد و خالت تهوع نیز در هرشرایطی متفاوت است.

دل درد و حالت تهوع می تواند حاد یا مزمن باشد. حاد به این معنی است که علائم کوتاه مدت هستند و ممکن است به طور ناگهانی ظاهر شوند. مزمن به این معنی است که این وضعیت پایدار است.

دل درد یکی از نادیده گرفته ترین شکایات است. افراد با درد دل درد پزشکان می آیند، اما بیشتر اوقات ترجیح می دهند مسکن مصرف کرده و صبر کنند. ناراحتی و سایر ناراحتی ها در شکم می تواند واقعاً یک علامت خطرناک باشد. در بسیاری از موارد، دل درد و حالت تهوع نشان دهنده یک بیماری جدی است. پس زمان از دست رفته و همچنین خوددرمانی نادرست می تواند مشکل را تشدید کند.

دل درد ممکن است تنها علامت باشد یا با علائم دیگری همراه باشد: حالت تهوع، نفخ، اختلالات مدفوع، تکرر ادرار، ترشحات واژن، تب. چنین علائمی تصویر بیماری را تکمیل می کند و به شما امکان می دهد مشکل را با دقت بیشتری تعیین کنید. برای مثال درد در قسمت پایین سمت راست شکم و در لمس حساس است و همچنین تب دارید یا استفراغ می کنید. اینها ممکن است علائم آپاندیس باشند.

بررسی علت دل درد

برای درک اینکه درد چقدر خطرناک است یا چرا ظاهر شده، باید عوامل زیادی را در نظر بگیرید. کجا، چگونه، چه مدت درد می کند، چه علائم دیگری وجود دارد و… همه اینها به درک وضعیت و تصمیم گیری صحیح کمک می کند.

برای درک بهتر این سوالات را از خود بپرسید: چه چیزی می تواند به شکم صدمه بزند؟ شکم جایی است که اندام های داخلی در آن قرار دارند. شامل: معده، کبد، روده، پانکراس، طحال، کیسه صفرا، روده ها، اندام های دستگاه تناسلی ، مثانه و …

در این مقاله به برخی از علل حاد و مزمن دل درد و حالت تهوع می پردازیم. ما همچنین در مورد مراقبت از خود، زمان مراجعه به پزشک، درمان پزشکی، عوارض و پیشگیری بحث می کنیم.

علل حاد دل درد و حالت تهوع

دل درد و حالت تهوع می تواند از عوارض جانبی داروها باشد یا به دلیل گاستروانتریت ویروسی یا استرس رخ دهد.

علل دل درد حاد و حالت تهوع

• التهاب معده
• عوارض جانبی برخی داروها، مانند آنتی بیوتیک ها و درمان های سرطان
• گاستروانتریت ویروسی

گاستروانتریت ویروسی یکی از علل شایع دل درد و حالت تهوع است. اگرچه مردم اغلب از این بیماری به عنوان “آنفولانزای معده” یاد می کنند، اما در واقع عفونت روده است و ویروس آنفولانزا را درگیر نمی کند.

گاستروانتریت ویروسی معمولا کمتر از یک هفته طول می کشد و بدون درمان دارویی بهبود می یابد. با این حال، استفراغ و اسهال مکرر می تواند منجر به کم آبی شدید شود که به ویژه در کودکان و بزرگسالان خطرناک است. افرادی که علائم کم آبی دارند باید به سرعت به دنبال مراقبت های پزشکی باشند.

گاستروانتریت همچنین می تواند ناشی از خوردن غذای آلوده باشد که می تواند به باکتری ها، ویروس ها یا انگل های مضر وارد بدن شود. علائم مسمومیت غذایی مشابه علائم گاستروانتریت ویروسی است و افراد در صورت بروز کم آبی یا شدید شدن علائم باید به پزشک مراجعه کنند.

حملات حاد دل درد و حالت تهوع می تواند در کودکان شایع باشد و استرس و اضطراب گاهی اوقات می توانند از عوامل ایجاد کننده آن باشند. اگر کودکی قبل از امتحان یا مسابقه ورزشی رقابتی در مدرسه از دل درد احساس ناراحتی می کند، ممکن است نشانه ای از اضطراب باشد. کمک به کودک برای مقابله با استرس و اضطراب نیز ممکن است به کاهش مشکلات گوارشی کمک کند.

علائم و نشانه های دل درد

دل درد ممکن است اشکال مختلفی داشته باشد. دل درد علاوه بر شدت آن به روش های زیر قابل توصیف است:

درد عمومی این به دردی اشاره دارد که در بیش از نیمی از ناحیه شکم شما احساس می شود و نوعی ویروس معده، سوء هاضمه یا گاز به عنوان علت درد شما است.

درد موضعی این به دردی اشاره دارد که فقط در یک ناحیه از شکم احساس می‌شود و نوعی مشکل در عضوی مانند معده، آپاندیس یا کیسه صفرا به عنوان علت درد است.

گرفتگی این نوع درد می آید و می رود، یا در شدت یا موقعیت درک شده در شکم شما تغییر می کند. گرفتگی به ندرت جدی است و با گاز، دفع مدفوع یا قاعدگی به عنوان علت درد شما مشخص می شود.

درد کولیکی مانند گرفتگی، این نوع درد می آید و می رود، اما تمایل دارد که شدید باشد و ناگهان شروع شده و پایان یابد.

اگر دل درد شما آنقدر شدید است که نمی توانید بدون احساس درد بیشتر حرکت کنید یا در یک موقعیت راحت بنشینید، مهم است که با پزشک خود تماس بگیرید.
اگر درد شکم شما با هر یک از علائم زیر همراه است، فوراً به پزشک مراجعه کنید:

• تب
• مدفوع خونی
• حالت تهوع و استفراغی که برطرف نمی شود
• کاهش وزن
• پوست مایل به زرد
• شکم برای لمس بسیار حساس است
• شکم متورم

علل مزمن دل درد و حالت تهوع

برخی از داروهای تجویزی و بدون نسخه و همچنین مکمل های غذایی می توانند باعث دل درد یا حالت تهوع شوند. داروها می توانند این کار را با تحریک معده، منجر به حالت تهوع، درد، و اسهال، یا با کند کردن هضم غذا که منجر به یبوست می شود، انجام دهند. حتما برچسب هر دارویی را که مصرف می کنید بررسی کنید تا ببینید آیا دل درد به عنوان یک عارضه جانبی احتمالی ذکر شده است یا خیر.

دلایل دل درد مزمن و حالت تهوع

• گاستریت

گاستریت التهاب مخاط معده است. این التهاب می تواند حاد یا مزمن باشد. علاوه بر معده درد و حالت تهوع، ورم معده نیز می تواند باعث استفراغ شود.

شایع ترین علت قابل اعتماد گاستریت عفونت با باکتری به نام هلیکوباکتر پیلوری است. علل دیگر عبارتند از آسیب به پوشش معده، به طور بالقوه ناشی از الکل یا استفاده مکرر از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، که شامل ایبوپروفن و آسپرین است.

• انسداد روده

انسداد روده می تواند باعث درد معده، استفراغ، نفخ و یبوست شود. اگر فرد تحت درمان قرار نگیرد، انسداد روده می تواند منجر به عوارض جدی شود.

علل انسداد روده شامل مواردی مانند:

1. چسبندگی ها، که نوارهای بافتی هستند که می توانند پس از جراحی ایجاد شوند
2. بیماری التهابی روده
3. دیورتیکولیت
4. سرطان

• اختلالات عملکردی دستگاه گوارش

اینها دسته ای از اختلالات هستند که در آن دستگاه گوارش آنطور که باید کار نمی کند و مشکلات ساختاری قابل مشاهده است.

سندرم روده تحریک پذیر (IBS) و سوء هاضمه عملکردی نمونه هایی از اختلالات عملکردی دستگاه گوارش هستند.

IBS می تواند باعث درد یا گرفتگی شکم و همچنین نفخ و اسهال یا یبوست شود. علائم سوء هاضمه عملکردی می تواند شامل درد در قسمت بالای شکم، حالت تهوع و استفراغ باشد.

بر اساس گزارش بنیاد بین المللی اختلالات گوارشی، اختلالات عملکردی دستگاه گوارش از هر چهار نفر در ایالات متحده یک نفر را تحت تاثیر قرار می دهد.

• سایر علل مزمن

سایر دلایل دل درد مزمن و حالت تهوع می تواند شامل موارد زیر باشد:

بارداری می تواند باعث تهوع، استفراغ و درد معده، به ویژه در مراحل اولیه شود

مشکلات سیستم عصبی مرکزی، از جمله سردردهای میگرنی، فشار داخل جمجمه، تشنج و سکته مغزی، می تواند باعث تهوع شود.

مشکلات گوش داخلی، مانند عفونت و التهاب، می تواند باعث سرگیجه و حالت تهوع شود

استرس، اضطراب و افسردگی در برخی افراد می تواند منجر به مشکلات معده شود

مدت زمان دل درد

دل درد بسته به علت اصلی آن می تواند کوتاه یا طولانی مدت باشد. این می تواند مداوم یا تکرار شونده، آمدن و رفتن در فواصل زمانی تصادفی یا با فعالیت ها یا رفتارهای خاص باشد.

اینکه دل درد شما چقدر طول می کشد، یا اینکه می آید و می رود، لزوماً با شدت بیماری زمینه ای مطابقت ندارد. درد شدیدی که به طور ناگهانی ایجاد می شود نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. همچنین اگر درد مداومی دارید که با حرکت یا سرفه افزایش می‌یابد، یا اگر در ابتدا درد خفیفی دارید که طی ساعت‌ها یا روزها شدیدتر می‌شود، باید به پزشک مراجعه کنید.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر درد در قفسه سینه همراه با ناراحتی شکمی باشد، فرد باید به پزشک مراجعه کند.

دل درد و حالت تهوع اغلب کوتاه مدت هستند و به خودی خود بهبود می یابند. با این حال، علائم مداوم ممکن است نشانه یک بیماری جدی تر باشد.

اگر هر یک از علائم زیر همراه با ناراحتی شکمی باشد، افراد باید فوراً به پزشک مراجعه کنند:

• استفراغ مکرر یا  وجود خون در استفراغ
• اسهالی که بیش از 2 روز طول بکشد
• مدفوع خونی یا سیاه و قیری رنگ
• درد در قفسه سینه، بازو، گردن یا فک
• مشکل در تنفس یا بلع
• کاهش وزن غیر قابل توضیح
• کم آبی بدن
• دل درد شدید دارید یا دردی که چند روز طول کشیده
• حالت تهوع و تب دارید
• مدفوع یا ادرار خونی دارید
• ادرار دردناک دارید
• عدم دفع مدفوع مخصوصا اگر استفراغ هم دارید
• سوزش سر دل که با داروهای بدون نسخه بهتر نمی شود
• آسیب دیدگی قبل از شروع دل درد

درمان دل درد و حالت تهوع

دل درد یا حالت تهوع می تواند از نفخ و سوء هاضمه تا درد شدید و تیز و کوبنده متغیر باشد.هیچ درمان واحدی برای متوقف کردن درد معده وجود ندارد. درمان برای متوقف کردن درد معده شما بسیار متفاوت است و به علت خاص بستگی دارد.

درمان دل درد و حالت تهوع به علل آن بستگی دارد.با این حال، برخی از درمان‌ها وجود دارند که می‌توانند برای چندین بیماری زمینه‌ای این علائم استفاده شوند. علاوه بر این، برخی از بیماری ها بسته به شدت آنها ممکن است چندین درمان داشته باشند.

برای افراد مبتلا به اسهال یا استفراغ شدید، پزشک ممکن است محلول آبرسانی خوراکی را برای درمان کم آبی تجویز کند. آنها همچنین ممکن است داروهای ضد استفراغ را تجویز کنند، داروهایی که می توانند به مقابله و درمان دل درد و حالت تهوع و استفراغ کمک کنند.

اگر بیماری مشکوک به گاستریت یا نوع دیگری از اختلالات گوارشی باشد، ممکن است آزمایش‌های پزشکی مانند آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی را تجویز کند. افراد مبتلا به گاستریت ناشی از عفونت هلیکوباکتر پیلوری احتمالاً مجبور به تکمیل دوره آنتی بیوتیک هستند.

در اینجا لیستی از داروهایی که میتوانند به کاهش شکم درد حاد کمک کنند آماده کرده ایم:

• هیدروکسید آلومینیوم و هیدروکسید منیزیم: هیدروکسید آلومینیوم و هیدروکسید منیزیم حاوی آنتی اسیدهایی هستند که برای پیشگیری از زخم معده، تسکین سوزش سر دل، سوء هاضمه اسیدی و ناراحتی های معده تجویز می شوند.
• آزترونام: آزترونام یک آنتی بیوتیک  است که برای عفونت های جدی ناشی از باکتری های گرم منفی حساس مانند عفونت دستگاه ادراری، عفونت دستگاه تنفسی تحتانی تجویز می شود.
• بودزوناید: بودزوناید یک کورتیکواستروئید است که برای بیماری های التهابی روده، آسم و همچنین برای مشکلات تنفسی تجویز می شود.
• دکسلانسوپرازول: دکسلانسوپرازول یک مهارکننده پمپ پروتون است که برای ازوفاژیت و سوزش سر دل ناشی از بیماری ریفلاکس معده به مری تجویز می شود.
• داکسی سایکلین: داکسی سایکلین یک آنتی بیوتیک وسیع الطیف است که برای انواع خاصی از عفونت های باکتریایی مانند ذات الریه و سایر عفونت های دستگاه تنفسی، بیماری لایم، عفونت های پوست، دستگاه تناسلی و ادراری و سیاه زخم تجویز می شود.

عوارض دل درد و حالت تهوع

کم آبی عارضه شایع شرایطی است که باعث استفراغ یا اسهال شدید می شود. نشانه های کم آبی می تواند شامل منبع مورد اعتماد باشد:

• تشنگی
• خشکی دهان
• خستگی
• ادرار تیره و ادرار کمتر از حد طبیعی
• هنگام گریه کردن اشک نریزد
• گونه ها یا چشم های فرورفته
• احساس سبکی سر یا سرگیجه

سایر عوارض احتمالی دل درد و حالت تهوع به علت اصلی آن بستگی دارد. به عنوان مثال، کم خونی یکی از عوارض احتمالی گاستریت فرسایشی است که به دلیل خونریزی مزمنی است که این بیماری در معده ایجاد می کند.

جلوگیری از شیوع علائم دل درد و حالت تهوع

شستن مکرر دست ها می تواند به فرد کمک کند تا از میکروب هایی که باعث درد معده و حالت تهوع می شوند جلوگیری کند.

گاستروانتریت ویروسی و مسمومیت غذایی از علل شایع درد معده و حالت تهوع هستند. بهداشت خوب می تواند به جلوگیری از این مشکلات سلامتی کمک کند.

رعایت بهداشت کلیدی برای جلوگیری از بسیاری از میکروب هایی است که می توانند باعث درد معده و حالت تهوع شوند. افراد می توانند از روش های زیر به عنوان استاندارد استفاده کنند:

شستن مکرر دست ها با آب و صابون، به ویژه بعد از استفاده از حمام و قبل و بعد از دست زدن به غذا

نگهداری، تمیز کردن و آماده کردن غذا با دقت و درستی

پختن یا گرم کردن مجدد غذا به طور کامل

ضد عفونی کردن سطوح آلوده

لباس‌ها و ملافه‌های کثیف را به دقت بشویید.

درمان های خانگی برای دل درد

• برای تسکین دل درد ، ممکن است یک پد گرم کننده را امتحان کنید.
• چای بابونه یا نعناع ممکن است به بهبود درد دل کمک کند.
• حتماً مایعات شفاف زیادی بنوشید تا بدنتان آب کافی داشته باشد.
• به جای سه وعده غذایی بزرگ، چندین وعده غذایی کوچکتر بخورید.
• غذای خود را به آرامی و خوب بجوید .
• از غذاهایی که شما را آزار می دهند دوری کنید (مثلاً غذاهای تند یا سرخ شده) .
• استرس را با ورزش، مدیتیشن یا یوگا کاهش دهید.

موارد اجتناب پذیر:

• غذاهای ادویه دار
  غذاهای چرب یا چرب
  محصولات لبنی
  غلات کامل
  سبزیجات خام
  کافئین
  الکل

 

خلاصه

نحوه درمان دل درد و حالت تهوع با توجه به تشخیص علت آن است، اکثر اوقات دل درد و تهوع از علائم شایع  بیماری های مختلف در بزرگسالان و کودکان است. علل می تواند شامل پرخوری، عفونت های روده ای، استرس و اضطراب و اختلالات مزمن دستگاه گوارش باشد.

درد معده و حالت تهوع معمولاً کوتاه مدت هستند و خودبه خود بهبود می یابند. با این حال، افرادی که علائم مداوم دارند باید برای ارزیابی به پزشک مراجعه کنند.

برای افرادی که علائم آنها اسهال و استفراغ است، نوشیدن مایعات فراوان برای جلوگیری از کم آبی بدن مهم است. افرادی که علائم کم آبی دارند باید به سرعت به دنبال مراقبت های پزشکی باشند.

نوروپاتی دیابتی چیست؟

نوروپاتی دیابتی یکی از عوارض دیابت است که منجر به آسیب به سیستم عصبی می شود. این یک بیماری پیشرونده است و علائم آن با گذشت زمان بدتر می شود. نوروپاتی زمانی اتفاق می افتد که سطوح بالای چربی یا قند در خون به اعصاب بدن آسیب می رساند. این می تواند تقریباً هر عصب بدن را با طیف گسترده ای از علائم تحت تأثیر قرار دهد.

اعصاب برای نحوه عملکرد بدن ضروری هستند. آنها به اعضا دستور و  امکان می دهند حرکت کنند، پیام هایی در مورد احساس اشیا ارسال کنند و عملکردهای خودکار مانند تنفس را کنترل کنند.

چندین نوع نوروپاتی دیابتی وجود دارد. برخی اعصاب محیطی را درگیر می کنند، در حالی که برخی دیگر به اعصاب تامین کننده اندام های داخلی مانند قلب، مثانه و روده آسیب می رسانند. به این ترتیب می تواند بسیاری از عملکردهای بدن را تحت تاثیر قرار دهد.

در این مقاله، انواع مختلف، اثرات و خطرات نوروپاتی دیابتی را بررسی می کنیم.

انواع نوروپاتی دیابتی

چهار نوع اصلی نوروپاتی  تأثیر گذار روی  سیستم عصبی

• نوروپاتی متقارن محیطی: پاها و دست ها را تحت تاثیر قرار می دهد. این شایع ترین نوع نوروپاتی دیابتی است.
• نوروپاتی اتونومیک: این در اعصابی رخ می دهد که عملکردهای غیرارادی بدن مانند هضم، ادرار یا ضربان قلب را کنترل می کنند.
• ریشه قفسه سینه و کمر یا نوروپاتی پروگزیمال: این به اعصاب در امتداد توزیع خاصی در بدن مانند دیواره قفسه سینه یا پاها آسیب می رساند.
• مونونوروپاتی: اینها می توانند بر هر عصب فردی تأثیر بگذارند.

علائم نوروپاتی به نوع و اعصاب درگیر

علائم نوروپاتی

علائم و نشانه های نوروپاتی دیابتی معمولاً چندین سال طول می کشد تا ظاهر شوند. علائم و نشانه ها بستگی به نوع نوروپاتی و اعصابی دارد که بر آن تأثیر می گذارد.

1. نوروپاتی محیطی

علائم نوروپاتی محیطی

1. بی حسی، درد، سوزن سوزن شدن و احساس سوزش که از انگشتان پا و انگشتان شروع می شود و سپس تا پاها یا بازوها ادامه می یابد.
2. از دست دادن تون عضلانی در دست ها و پاها
3. عدم توانایی در احساس گرما، سرما یا آسیب جسمی
4. از دست دادن تعادل
5. مفصل شارکو، که در آن یک مفصل به دلیل مشکلات عصبی، اغلب در پاها، از بین می‌رود
6. نوروپاتی محیطی که پاها را تحت تأثیر قرار می دهد می تواند ایستادن و راه رفتن را برای فرد دشوار کند. می تواند خطر افتادن را افزایش دهد.هنگامی که فرد نمی تواند گرما، سرما یا آسیب را احساس کند، این می تواند منجر به مشکلات جدیدی شود.
7. به عنوان مثال، یک تاول روی پا ممکن است زخمی شود، زیرا فرد در مراحل اولیه احساس درد نکرده است. با پیشرفت عفونت، قانقاریا می تواند ایجاد شود.در نهایت ممکن است قطع عضو لازم باشد.

نوروپاتی اتونومیک

علائم نوروپاتی اتونومیک عبارتند از:

1. دل درد و نفخ
2. حالت تهوع، یبوست یا اسهال
3. ناآگاهی هیپوگلیسمی، که در آن فرد اثرات سطوح پایین قند را احساس نمی کند
4. مشکل در صحبت کردن یا بلعیدن
5. احساس سیری بعد از خوردن مقدار کمی غذا
6. استفراغ چند ساعت بعد از غذا خوردن
7. افت فشار خون ارتواستاتیک، یا احساس سبکی سر و سرگیجه هنگام ایستادن
8. ضربان قلب سریعتر از حد طبیعی
9. تعریق بیش از حد، حتی در دمای سرد یا در حالت استراحت
10. مشکلات مثانه، به عنوان مثال، مشکل در تخلیه کامل مثانه هنگام ادرار کردن، که منجر به بی اختیاری می شود.
11. اختلال عملکرد جنسی در مردان و زنان
12. افتادگی قابل توجه صورت و پلک ها
13. انقباضات و ضعف عضلات

علائم نوروپاتی پروگزیمال

نوروپاتی پروگزیمال می تواند منجر به درد در قسمت پایین بدن، اغلب در یک طرف و ضعف در پاها شود.

علائم نوروپاتی کانونی:

علائم نوروپاتی کانونی بسته به عصب آسیب دیده می تواند بسیار متفاوت باشد. نوروپاتی کانونی و نوروپاتی جمجمه هر دو می توانند منجر به اختلالات بینایی مانند دوبینی شوند. افراد مبتلا به نوروپاتی دیابتی اغلب تا زمانی که علائم پیشرفته‌تر نشده باشد متوجه نمی‌شوند که به آن مبتلا هستند.

تشخیص نوروپاتی

یک پزشک معاینه فیزیکی و معاینه پا را انجام می دهد تا بررسی کند:

1. عکس العمل های غیر عادی مچ پا
2. از دست دادن احساس
3. تغییر در بافت پوست
4. تغییر در رنگ پوست

آزمایشات دیگر ممکن است شامل بررسی فشار خون و نوسانات ضربان قلب باشد.

اگر پزشک به نوروپاتی دیابتی مشکوک باشد ، ممکن است برخی از آزمایشات تشخیصی مانند:

الکترومیوگرام (EMG) ، که فعالیت الکتریکی را در عضلات ثبت می کند
تست سرعت هدایت عصبی (NCV) که سرعت سیگنال های ناشی از اعصاب را ثبت می کند

درمان نوروپاتی چیست؟

اکثر انواع نوروپاتی دیابتی با گذشت زمان بدتر می شوند.

اولین قدم برای افراد با هر نوع این است که قند خون را در محدوده هدف مورد توافق با پزشک قرار دهند و سطح فشار خون و کلسترول بالا را مدیریت کنند.

مدیریت سطح گلوکز خطر نوروپاتی دیابتی را به حداقل می رساند. بخش کلیدی درمان بر کاهش درد و مدیریت برخی از علائم تمرکز دارد.

برخی از داروها منبع معتبر و انواع فیزیوتراپی می توانند در کنار سایر درمان ها به کنترل درد نوروپاتی دیابتی کمک کنند. با این حال، آنها نمی توانند اعصاب را ترمیم کنند.

مردم همچنین باید از سیگار کشیدن خودداری کنند یا آن را ترک کنند و مصرف الکل خود را به حداکثر یک نوشیدنی در روز برای زنان و دو نوشیدنی برای مردان محدود کنند.

داروهای نوروپاتی

داروهایی که می توانند به مدیریت درد کمک کنند عبارتند از:

• داروهای ضد تشنج
• داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای
• مواد افیونی و داروهای مسکن غیر مخدر
• مصرف مواد افیونی می تواند منجر به وابستگی شود، بنابراین پزشکان باید تا حد امکان دوز پایین را تجویز کنند.
• یک فرد مبتلا به نوروپاتی دیابتی ممکن است از انواع دیگر داروهای ضد افسردگی، مانند مهارکننده های سروتونین- نوراپی نفرین، برای هدف قرار دادن سایر علائم دردناک نوروپاتی دیابتی استفاده کند.
• لوسیون های موضعی، کرم های ترکیبی و برخی مکمل ها مانند ALA یا کپسایسین موضعی نیز ممکن است تسکین دهند.
• فیزیوتراپی
• فیزیوتراپی، که در ترکیب با داروها استفاده می شود، ممکن است به تسکین درد و کاهش خطر وابستگی به مواد افیونی کمک کند.
• همچنین ممکن است به کاهش علائم زیر کمک کند:
• احساس سوزش و گزگز در پاها و پاها
• گرفتگی عضلات
• ضعف عضلانی
• اختلال عملکرد جنسی

تحریک الکتریکی عصب یک نوع فیزیوتراپی بدون درد است که ممکن است به کاهش احساس سفتی و بهبود زخم پا کمک کند.

آموزش راه رفتن شامل یادگیری مجدد نحوه راه رفتن است. این به پیشگیری و تثبیت عوارض پا مانند زخم و آسیب کمک می کند. اگر نوروپاتی دیابتی منجر به قطع عضو شود، این نوع آموزش مجدد فیزیکی برای افرادی که پس از از دست دادن اندام از پروتز استفاده می کنند بسیار مهم است.

سایر روش‌های درمانی شامل دستگاه‌هایی هستند که فرد می‌تواند از آنها برای جلوگیری از لمس اندام‌های دردناک یا حساس به تخت یا صندلی استفاده کند.

یک متخصص کایروپراکتیک، ماساژ درمانگر یا استئوپات می تواند ماساژهای منظم یا درمان دستی را برای کشش عضلات انجام دهد. ماساژ می تواند از انقباضات عضلانی، اسپاسم و آتروفی ناشی از کمبود خون جلوگیری کند.

ورزش‌های خاص، مانند شنا یا ایروبیک، می‌توانند به رشد و حفظ قدرت عضلانی و کاهش از دست دادن توده عضلانی کمک کنند.

اولتراسوند درمانی نوع دیگری از فیزیوتراپی است که از امواج صوتی با فرکانس بسیار بالا برای تحریک بافت زیر پوست استفاده می کند. این می تواند به برخی از افراد کمک کند تا حساسیت پاهای خود را دوباره به دست آورند.

عوارض نوروپاتی دیابتی

نوروپاتی دیابتی می تواند منجر به تعدادی از عوارض پرخطر، از تغییرات ضربان قلب گرفته تا اختلالات بینایی شود.

عوارض احتمالی عبارتند از

• از دست دادن حس در پا.
• این می تواند منجر به ناتوانی در احساس بریدگی یا زخم شود و در نتیجه ممکن است عفونت رخ دهد. عفونت درمان نشده در اندام می تواند منجر به نیاز به قطع عضو شود.
• عفونت های شدید مثانه و کلیه نیز ممکن است رخ دهد که باعث مشکلات سلامتی شود.
• برای جلوگیری از عوارض نوروپاتی محیطی دیابتی، مراقبت خوب از پا ضروری است.
• افراد مبتلا به این عارضه باید هر روز پاهای خود را برای آسیب دیدگی یا زخم بررسی کنند.
• سیگار کشیدن همچنین خطر مشکلات پا را در افراد مبتلا به انواع خاصی از نوروپاتی دیابتی افزایش می دهد. یک متخصص پا می تواند در مراقبت از پا کمک کند، و یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی می تواند در مورد ترک سیگار توصیه کند.

نتیجه گیری

نوروپاتی دیابتی نوعی آسیب عصبی است که در افرادی که دیابت دارند رخ می دهد.

چهار نوع وجود دارد: نوروپاتی اتونوم ، محیطی ، پروگزیمال و کانونی.

هر یک بر مجموعه متفاوتی از اعصاب تأثیر می گذارد و طیف وسیعی از تأثیرات را دارد. نوروپاتی اتونوم به فرآیندهای اتوماتیک بدن مانند هضم آسیب می رساند. نوروپاتی محیطی به اعصاب در انگشتان پا ، انگشتان ، دست و پا آسیب می رساند.

تشخیص شامل طیف وسیعی از اسکن ها و آزمایشات مربوط به رفلکس های مچ پا ، احساس و بافت و رنگ پوست است.

درمان نوروپاتی دیابتی شامل چندین نوع فیزیوتراپی و دارو برای کنترل درد و هدایت عصبی است.

از آنجا که افراد مبتلا به نوروپاتی دیابتی تمایل به آسیب دیدگی روی پاها ندارند ، برای جلوگیری از عفونت کشف نشده و از بین رفتن احتمالی اندام ، بازرسی منظم از پاها لازم است.