تب و بی اشتهایی نشانه چیست؟

درمان بی اشتهایی کودکان

تب و بی اشتهایی نشانه چیست؟

بی اشتهایی و تب می تواند به دلایل مختلفی اتفاق بیافتد. در این مقاله خیلی مفصل به اینکه تب و بی اشتهایی نشانه چیست؟ می پردازیم، همراه ما باشید.

بی اشتهایی می تواند در حالت های مختلفی خود را نشان دهد، مثلا فرد تمایلی به خوردن غذا نشان ندهد و یا احساس سیری داشته باشد. حتی در برخی حالات فرد با غذل خوردن حالت تهوع پیدا کند. این بی اشتهایی ها می تواند فیزیکی و روانی باشد که در تب و بی اشتهایی نشانه با هم می تواند نشانه های عوامل فیزیکی و وجود عفونت باشد.

بیشتر در پاسخ به اینکه تب و بی اشتهایی نشانه چیست باید گفت که مربوط به عفونت ها و مشکلات هاضمه ای است. این ها موقتی است و خیلی جای نگرانی ندارد. در صورت مراجعه به پزشک و طی شدن فرایند درمان، اشتها فرد بر می گردد و بهبودی ایجاد می شود.

در بسیاری افراد هم ممکن است بی اشتهایی بلند مدت باشد و زمان زیادی را در بر داشته باشد. این می تواند نشانه ای از شرایط پزشکی در زمان زیاد باشد. می توان این حالت سوء هاضمه نامید. در بیماری هایی ماند سرطان ممکم است ایت حالت ایجاد شود. بی اشتهایی با اختلال تغذیه که حالتی روانی است تفاوت دارد و اختلال تغذیه را می توان از بیماری های عصبی محسوب نمود.

دلایل متداول بی اشتهایی

از دلایلی که می تواند اشتهای فرد را از بین برده و به اصطلاح کور کند، سوء هاضمه است. عفونت های ویروسی یا باکتریایی می توانند از نشانه های تب و بی اشتهایی باشند. بیمتری هایی چون آنفولانزا و گاسترووانتریت باعث بی اشتهایی در افراد می شوند. افراد وقتی که از بیکاری رهایی می یابند و رو به بهبودی می روند، اشتهایشان هم بر می گردد. از دلایلی که باعث بی اشتهایی کوتاه مدت در افراد می شود می تواند موارد زیر را نام برد.

  • سرماخوردگی
  • انفولانزا و عفونت های تنفسی
  • عفونت هایی ویروسی
  • عفونت باکتریایی
  • یبوست و ناراحتی های معده
  • مشکلات هاضمه در افراد
  • رفلاکس در افراد
  • آلرژی ها
  • مسمومیت های غذایی
  • گاسترووانتریت
  • مشکلات در معده
  • بارداری
  • استرس
  • اثرات و عوارض دارویی

عوامل جسمی بی اشتهایی

از دست دادن اشتها در افراد، اغلب به دلیل مشکل دیگری است و معمولا شرایطی اولیه نمی باشد. اگر بی اشتهایی علت بلند مدتی داشته باشد باید تحت نظر پزشک درمان صورت گیرد و با معاینه و بررسی ها متوجه شود تا تب و بی اشتهایی نشانه چیست؟ از عوامل بی اشتهایی جسمی می توان موارد زیر را نام برد.

افزایش سن

در اثر بالا رفتن سن، اشتها هم می تواند تغییر کند. افراد مسن بیشتر دچار کم اشتهایی می شوند و این می تواند در اثر تغییرات در جوانه های چشایی و زوال عقل و بیماری های و عوارض جانبی داروها باشد. از دلایل کم اشتهایی در افراد مسن هم می تواند به دلیل فعالیت کم ان ها باشد که طبیعتا به دریافت کالری کم تری هم نیاز دارند.

از دیگر دلایل کم اشتهایی در افراد می تواند کم خونی باشد. این مشکل بیشتر در خانم ها رایج است. اگر سطح سلول های خونی در افراد پایین باشد، اشتها کم می شود و کاهش وزن را به دنبال خواهد داشت. می تواند خستگی و بی حوصلگی هم از دیگر نشانه های کم خونی و بی اشتهایی باشد.

در افرادی که دچار بیماری سرطان هستند هم کم اشتهایی رخ می دهد. مخصوصا اگر سرطان مربوط به، دستگاه گوارش و معده و پانکراس باشد. البته با دیگر سرطان ها چون سرطان ریه و تخمدان هم نشانه هایی از بی اشتهایی از این بیماری وجود دارد و دیده شده است.

دیابت از دیگر بیماری ها است که ممکن است فردی که دچار آن شده است بی اشتهایی را هم تجربه کند. بیماری دیابت می تواند عاملی باشد تا غذا به آرامی و بسیار به کندی وارد دستگاه گوارش شود.

از دیگر بیماری هایی که میل به خوردن و اشتها را از بین می برد، کم کاری تیروئید است. این بیناری می تواند باعث افزایش وزن هم بشود.

عفونت ها و تب و بی اشتهایی

انواع بسیاری از عفونت ها در افراد باعث بی اشتهایی و تب در افراد می شود. سرماخوردگی و آنفولانزا از این دسته بیماری ها هستند که می تواند در پاسخ به سوال تب و بی اشتهایی نشانه چیست؟ به آن ها اشاره داشت. با درمان این بیماری ها و گذر زمان نقاهت، افراد رفته رفته اشتهای خود را به دست آورده و کاملا برطرف می شود.

درمان بی اشتهایی عصبی
درمان بی اشتهایی کودکان

تشخیص دلایل بی اشتهایی

برای اینکه علت بی اشتهایی در افراد مشخص شود باید فرد تحت آزمایش ها و معاینات فیزیکی مشخص شده قرار بگیرد. پزشک برای تشخیص علت بی اشتهایی آزمایش هایی چون آزمایش خون و ادرار و تصویربرداری و سونوگرافی در نظر می گیرد. ممکن است پزشک درباره تاریخچه پزشکی و سبک زندگی شما هم اطلاعات کاملی بخواهد.

عوارض بی اشتهایی در افراد

بی اشتهایی در افراد می تواند در اثر مشکلات جدی باشد. پس ممکن است عوارض جدی را در بر داشته باشد. از عوارض احتمالی که در اثر بی اشتهایی ممکن است ایجاد شود می توان به موارد زیر اشاره داشت.

  • از دست دادن نیرو و قدرت جسمی در افراد
  • سوء تغذیه در افراد
  • پیشرفت سرطان
  • کم شدن و ضعیف شدن سیستم ایمنی در افراد
  • پیشرفت عفونت و بیماری ها
  • کمبود مواد معدنی و ویتامین در بدن افراد
  • وجود بیماری سندروم کاشکسی
در نهایت اینکه

در این مقاله به  اینکه، تب و بی اشتهایی نشانه چیست و عوارض و دلایل این مشکل، چه می تواند باشد، پرداختیم. توصیه می شود در اثر بروز هرگونه نشانه ها از بی اشتهایی و تب، به پزشک متخصص مراجعه نمایید تا علت آن تشخیص داده شود.

سوالات متداول تب و بی اشتهایی نشانه چیست؟

مهم ترین از نشانه از تب و بی اشتهایی چیست؟

از مهم ترین نشانه تب و بی اشتهایی می تواند عفونت ها و بیماری سرماخوردگی و آنفولانزا باشد.

بی اشتهایی چه عوارضی می تواند داشته باشد؟

تغییر در سطح هوشیاری افراد می تواند از مهم ترین نشانه های بی اشتهایی در افراد باشد.

بی اشتهایی در چه صورتی باید درمان گردد؟

اگر علت بی اشتهایی طولانی باشد باید فرد تحت درمان قرار بگیرد.

درمان گرمازدگی کودکان

درمان گرمازدگی کودکان

گرمازدگی کودکان و درمان آن

با روزهای گرم تابستان ورزش های تابستانی نیز از راه می رسند. قبل از اینکه بچه ها را برای تمرین بیرون بفرستید. یا فقط برای یک روز طولانی بازی در زیر نور خورشید، باید مراقب باشید که از کودک خود در برابر خطرات کم آبی و بیماری گرما محافظت کنید. باید در نظر بگیرید که درمان گرما زدگی کودکان سخت از درمان بزرگسالان است.

گرمازدگی زمانی رخ می دهد که کودک شما داغ است، زیاد عرق می کند و به اندازه کافی برای جبران مایعات از دست رفته نمی نوشد. خستگی ناشی ازگرما مانند گرمازدگی نیست، که بسیار جدی تر است. گرمازدگی می تواند منجر به مشکلات بسیاری از اندام های مختلف شود و می تواند تهدید کننده زندگی باشد.

چه چیزی فرزند من را در معرض خطر کم آبی قرار می دهد؟

همان چیزهایی که شما را در معرض خطر کم آبی قرار می دهد: قرار گرفتن طولانی مدت در دمای بالا، آفتاب مستقیم و رطوبت بالا، بدون استراحت کافی و مایعات. تفاوت در این است که کودکان با خطر بسیار بیشتری از کم آبی بدن و بیماری های مرتبط با گرما زدگی مواجه هستند.

رفع کم آبی
وانلایت رفع کم آبی بدن

علائم کم آبی و گرمازدگی کودکان

علائم اولیه گرمازدگی کودکان شامل افزایش دمای بدن، خستگی، تشنگی، خشکی لب و زبان، کمبود انرژی و احساس گرمازدگی است. اما اگر کودکتان  منتظر است آب بنوشند تا احساس تشنگی کنند، در حال حاضر دچار کم آبی شده‌اند. تا زمانی که کودک ۲ درصد از وزن بدن خود را به عنوان عرق از دست ندهد، تشنگی واقعاً شروع نمی شود.

همچنین گرما زدگی در کودکان می تواند به سردرد، ضعف، حالت تهوع، کم شدن یا تغییر رنگ و غلیظ شدن ادرار، عرق سرد و سرگیجه نیز منجر شود. گرمازدگی می تواند به طور ناگهانی و بدون هیچ نشانه ای از گرمازدگی رخ دهد. اگر فردی علائم گرمازدگی را داشت، فوراً مراقبت های پزشکی را دریافت کنید. هر تاخیری می تواند کشنده باشد.

کم آبی درمان نشده می تواند منجر به سه نوع بیماری شود:

  • گرفتگی بدن: گرفتگی دردناک عضلات شکم، بازوها یا پاها ناشی از گرما

خستگی ناشی از گرما: سرگیجه، حالت تهوع، استفراغ، سردرد، ضعف، درد عضلانی و گاهی اوقات بیهوشی.

  • گرمازدگی: درجه حرارت ۱۰۴ درجه فارنهایت یا بالاتر و علائم شدید، از جمله تهوع و استفراغ، تشنج، بی نظمی یا هذیان، عدم تعریق، تنگی نفس، بیهوشی و کما.

هم خستگی و هم گرمازدگی نیاز به مراقبت فوری دارند. گرمازدگی یک اورژانس پزشکی است که اگر نسبت به درمان گرمازدگی کودکان اقدام نکنید، می تواند منجر به سکته مغزی شود که کشنده باشد. هر کودک مبتلا به گرمازدگی باید سریعاً به نزدیکترین بیمارستان منتقل شود.

مراقبت از کم آبی در کودکان

مطمئن شوید که کودکتان زود و اغلب آب خنک می نوشند. کودک خود را به تمرین یا بازی بفرستید که کاملاً هیدراته باشد. سپس، در طول بازی، مطمئن شوید که کودکتان به طور منظم برای نوشیدن مایعات استراحت می کند، حتی اگر کودک شما تشنه نباشد.

درمان گرمازدگی کودکان

اولین کاری که باید برای درمان گرما زدگی کودکان انجام دهید این است که آنها را از نور خورشید به مکانی خنک و راحت ببرید. از کودک بخواهید مایعات خنک فراوان بنوشد. کودک همچنین باید هر لایه اضافی لباس یا وسایل حجیم را در بیاورد. می توانید پارچه های خنک و مرطوب را روی پوست گرم شده قرار دهید. در موارد گرفتگی گرما، کشش های ملایم به عضله آسیب دیده باید درد را تسکین دهد.

درمان گرمازدگی کودکان
گرمازدگی کودکان

درمراحل بعدی میتوانید برای درمان گرما زدگی کودک از دستورات زیر پیروی کنید:

  • به کودک خود مایعات فراوان بدهید، به ویژه نوشیدنی های ورزشی برای جایگزینی نمک از دست رفته (از کافئین و الکل خودداری کنید.)
  • کودک را زیر دوش آب خنک، حمام یا حمام اسفنجی ببرید.
  • سایر اقدامات خنک کننده مانند استفاده از حوله های یخی را به کار گیرید. اگر چنین اقداماتی در عرض ۱۵ دقیقه نتوانستند تسکین دهند، به دنبال کمک فوری پزشکی باشید، زیرا گرمازدگی درمان نشده می تواند به گرمازدگی تبدیل شود.
  • کودک پس از بهبود گرمازدگی، احتمالاً در هفته بعد نسبت به دمای بالا حساسیت بیشتری خواهد داشت.بنابراین بهتر است تا زمانی که پزشک به شما بگوید که از سرگیری فعالیت های عادی بی خطر است، کودک را در معرض هوای گرم قرار ندهید.

کدام گروه از کودکان بیشتر در معرض گرمازدگی هستند؟

یکی از بزرگترین عوامل خطر: یک دوره قبلی کم آبی یا گرما زدگی. سایر عواملی که می تواند کودک شما را در معرض خطر بیشتر بیماری گرما قرار دهد عبارتند از چاقی، بیماری اخیر (به خصوص اگر کودک استفراغ کرده یا اسهال داشته است) و استفاده از آنتی هیستامین ها

عدم سازگاری با هوای گرم و ورزش بیش از سطح آمادگی بدنی نیز می تواند منجر به گرما زدگی در کودکان و نوجوانان شود.

جلوگیری از گرمازدگی

چگونه گرمازدگی کودکان را درمان کنیم؟
چگونگی د رمان گرمازدگی کودکان

هنگامی که شاخص گرما بالا است، بهتر است در داخل تهویه مطبوع بمانید. اگر کودکتان در خانه نمی ماند و مجبور به بیرون رفتن هستید، می توانید با انجام این مراحل از گرمازدگی جلوگیری کنید:

  • لباس مناسب بپوشید: لباس های سبک وزن، رنگ روشن و گشاد انتخاب کنید.
  • در محیطی خنک بمانید: تا حد امکان کودکان را در مکانی با تهویه مطبوع نگه دارید. هر چند ساعتی که در تهویه مطبوع سپری می‌کنید می‌تواند به بدن کمک کند وقتی دوباره به گرما می‌رود خنک‌تر بماند.
  •   به خاطر داشته باشید: خنک کننده ها ممکن است راحتی را فراهم کنند، اما زمانی که دما در بالای ۹۰ درجه باشد، از بیماری های مرتبط با گرما جلوگیری نمی کند. گرفتن دوش یا حمام خنک یا رفتن به مکانی با تهویه مطبوع راه بسیار بهتری برای خنک شدن است. کمتر از اجاق گاز و فر استفاده کنید تا دمای خانه خود را خنک تر نگه دارید.
  • فعالیت‌های خارج از منزل را با دقت برنامه‌ریزی کنید: سعی کنید فعالیت در فضای باز را به زمانی که خنک‌ترین زمان است، مانند ساعات صبح و عصر محدود کنید. اغلب در مناطق سایه استراحت کنید تا بدن شما فرصتی برای بهبودی داشته باشد.
  • از کرم ضد آفتاب استفاده کنید: آفتاب سوختگی بر توانایی بدن برای خنک شدن تأثیر می گذارد و می تواند باعث کم آبی بدن شود. اگر مجبورید بیرون بروید، با استفاده از کلاه لبه پهن، عینک آفتابی و استفاده از کرم ضد آفتاب با SPF 15 یا بالاتر ۳۰ دقیقه قبل از بیرون رفتن، از خود و کودکتان در برابر نور خورشید محافظت کنید.

درمان کلیه درد دیابتی

درمان کلیه درد دیابتی چیست؟

گاهی اوقات افراد دیابتی دچار کلیه درد می شوند. در صورت عدم درمان کلیه درد دیابتی برخی افراد دچار نارسایی کلیه می شود. کنترل فشار خون و سطح گلوکز به کاهش عوارضی مانند بیماری قلبی و سکته کمک می کند. هدف از درمان این درد، پیشگیری یا به تاخیر انداختن پیشرفت بیماری و  کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی مانند حمله قلبی و سکته است که در افراد مبتلا به این بیماری بسیار شایع تر از حد متوسط است.

کلیه درد دیابتی چیست؟

کلیه درد دیابتی عارضه ای است که در برخی از افراد مبتلا به دیابت رخ می دهد. در برخی موارد می تواند به نارسایی کلیه تبدیل شود.  در این شرایط فیلترهای کلیه، گلومرول ها، آسیب می بینند. به همین دلیل کلیه ها مقادیر غیر طبیعی پروتئین را از خون به ادرار نشت می کنند. پروتئین اصلی که از کلیه های آسیب دیده به بیرون نشت می کند آلبومین نام دارد.

در کلیه‌های سالم طبیعی، تنها مقدار کمی آلبومین در ادرار یافت می‌شود. افزایش سطح آلبومین در ادرار اولین علامتی است که کلیه ها در اثر دیابت آسیب دیده اند. کلیه درد دیابتی بسته به میزان از دست رفتن آلبومین از طریق کلیه ها به دو دسته اصلی تقسیم می شود:

میکروآلبومینوری: در این بیماری میزان آلبومینی که به ادرار نشت می کند بین ۳۰ تا ۳۰۰ میلی گرم در روز است. گاهی اوقات به آن نئوروپاتی اولیه نیز گفته می شود.

پروتئینوری: در این حالت میزان آلبومینی که به ادرار نشت می کند بیش از ۳۰۰ میلی گرم در روز است. گاهی اوقات ماکروآلبومینوری یا نئوروپاتی آشکار نامیده می شود.

کلیه درد دیابتی چگونه ایجاد می شود؟

افزایش سطح قند خون (گلوکز) که در افراد مبتلا به دیابت رخ می دهد می تواند باعث افزایش سطح برخی از مواد شیمیایی در کلیه شود. این مواد شیمیایی تمایل دارند که گلومرول ها را سوراخ کنند و سپس آلبومین به داخل ادرار نشت کند.

علاوه بر این، افزایش سطح گلوکز خون ممکن است باعث شود برخی از پروتئین‌های گلومرول‌ها به یکدیگر متصل شوند. این پروتئین‌های متصل می‌توانند باعث ایجاد یک زخم موضعی شوند. این فرآیند در گلومرول ها گلومرولواسکلروز نامیده می شود. معمولا چندین سال طول می کشد تا گلومرولواسکلروز توسعه یابد و تنها در برخی از افراد مبتلا به دیابت اتفاق می افتد.

با بدتر شدن وضعیت، بافت زخم (گلومرولواسکلروز) به تدریج جایگزین بافت سالم کلیه می شود. در نتیجه، کلیه ها کمتر و کمتر می توانند کار خود را برای تصفیه خون انجام دهند. این شکست تدریجی کلیه ها ممکن است به تدریج به مرحله نارسایی کلیه تبدیل شود.

میکروآلبومینوری معمولا اولین علامتی است که  کلیه درد دیابتی را نشان می دهد. طی ماهها یا سالها، میکروآلبومینوری ممکن است از بین برود یا  تقریباً در همان سطح باقی بماند یا به سمت پروتئینوری پیشرفت کند.

پروتئینوری برگشت ناپذیر است. اگر دچار پروتئینوری شوید، معمولاً شروع کاهش تدریجی عملکرد کلیه  به سمت نارسایی کلیه  در آینده است.

بیماری کلیوی دیابتی چقدر شایع است؟

اگرچه کلیه درد دیابتی در افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ شایع تر است، اما افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ و بیماری کلیوی دیابتی بیشتر هستند. این به این دلیل است که دیابت نوع ۲ بسیار شایع تر از دیابت نوع ۱ است.

کنترل دیابت برای پیشگیری از کلیه درد دیابتی
کنترل دیابت

کلیه درد دیابتی در واقع شایع ترین علت نارسایی کلیه است. از هر پنج نفری که نیاز به دیالیز دارند، یک نفر به بیماری کلیوی دیابتی مبتلا است. البته باید عنوان کرد اکثر افراد مبتلا به دیابت نیازی به دیالیز ندارند.

افراد مبتلا به دیابت نوع ۱

میکروآلبومینوری یا پروتئینوری به ندرت در زمانی که دیابت برای اولین بار تشخیص داده می شود وجود دارد. تا پنج سال پس از تشخیص دیابت، حدود ۱ نفر از هر ۷ نفر به میکروآلبومینوری مبتلا خواهند شد.

پس از ۳۰ سال، حدود ۴ نفر از هر ۱۰ نفر به میکروآلبومینوری مبتلا خواهند شد. برخی از افراد مبتلا به میکروآلبومینوری به پروتئینوری و نارسایی کلیه پیشرفت می کنند.

افراد مبتلا به دیابت نوع ۲

در زمانی که دیابت برای اولین بار تشخیص داده می شود، از هر ۸ نفر یک نفر به میکروآلبومینوری و یک نفر از هر ۵۰ نفر پروتئینوری دارد. این به این دلیل نیست که بیماری کلیوی دیابتی در برخی موارد بلافاصله اتفاق می افتد، بلکه به این دلیل است که بسیاری از افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ تا مدتی پس از شروع بیماری، دیابت خود را تشخیص نمی دهند.

از بین افرادی که هنگام تشخیص دیابت هیچ مشکل کلیوی ندارند، میکروآلبومینوری در حدود ۱ نفر از هر ۷ نفر و پروتئینوری در ۱ نفر از هر ۲۰ نفر در عرض پنج سال ایجاد می شود.

کلیه درد دیابتی در افراد آسیایی و سیاهپوست مبتلا به دیابت بسیار بیشتر از افراد سفید پوست است.

علائم کلیه درد دیابتی چیست؟

اگر فقط میکروآلبومینوری دارید بعید به نظر می رسد که علائم مبتلا به بیماری اولیه کلیوی دیابتی داشته باشید. علائم در هنگام پیشرفت بیماری کلیوی ایجاد می شود.. علائم در ابتدا مبهم و غیر اختصاصی هستند، مانند احساس خستگی، انرژی کمتر از حد معمول و فقط احساس خوب نبودن. در بیماری کلیوی شدیدتر، علائمی که ممکن است ایجاد شوند عبارتند از:

اشتهای ضعیف

کاهش وزن.

پوست خشک و خارش دار.

گرفتگی عضلات.

احتباس مایعات که باعث تورم پا و مچ پا می شود.

پف دور چشم.

نیاز به دفع ادرار بیشتر از حد معمول.

رنگ پریدگی به دلیل کم خونی

حالت تهوع

علائم کلیه درد دیابتی چیست؟
علائم کلیه درد دیابتی

با کاهش عملکرد کلیه، مشکلات مختلفی ممکن است ایجاد شود – به عنوان مثال، کم خونی و عدم تعادل کلسیم، فسفات و سایر مواد شیمیایی در جریان خون. اینها می توانند علائم مختلفی مانند خستگی ناشی از کم خونی و نازک شدن استخوان یا شکستگی ناشی از عدم تعادل کلسیم و فسفات ایجاد کنند. نارسایی کلیه در مرحله پایانی در نهایت کشنده است مگر اینکه درمان شود.

بیماری کلیوی دیابتی چگونه تشخیص داده می شود؟

کلیه  درد دیابتی زمانی تشخیص داده می شود که سطح آلبومین در ادرار افزایش یابد و هیچ دلیل واضح دیگری برای آن وجود نداشته باشد. آزمایش ادرار یکی از معاینات معمولی است که هر از گاهی به افراد مبتلا به دیابت ارائه می شود. آزمایشات ادرار می تواند آلبومین (پروتئین) را تشخیص دهد و میزان موجود در ادرار را اندازه گیری کند.

آزمایش ادرار، مقایسه میزان آلبومین با مقدار کراتینین در نمونه ادرار است. این نسبت آلبومین به کراتینین (ACR) نامیده می شود. کراتینین محصول تجزیه عضله است.

آزمایش خون می تواند نشان دهد که کلیه ها چقدر خوب کار می کنند. آزمایش خون سطح کراتینین را اندازه گیری می کند که معمولاً توسط کلیه ها از خون پاک می شود. اگر کلیه های شما به درستی کار نکنند، سطح کراتینین در خون بالا می رود. با در نظر گرفتن سطح کراتینین خون، سن و جنسیت می توان تخمینی از عملکرد کلیه های شما به خوبی انجام داد. این تخمین از عملکرد کلیه، نرخ تخمینی فیلتراسیون گلومرولی (eGFR) نامیده می شود.

بیماری کلیوی دیابتی چگونه تشخیص داده می شود؟
بیماری کلیوی دیابتی چگونه تشخیص داده می شود؟

چه چیزی خطر ابتلا به بیماری کلیوی دیابتی را افزایش می دهد؟

همه افراد مبتلا به دیابت در معرض خطر ابتلا به بیماری کلیوی دیابتی هستند. با این حال، یک آزمایش تحقیقاتی بزرگ نشان داد که عوامل خاصی وجود دارد که خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. اینها شامل موارد هستند:

کنترل ضعیف سطح قند خون (گلوکز). (هرچه سطح HbA1c شما بیشتر باشد، خطر شما بیشتر است.)

مدت زمانی که دیابت داشته اید

اضافه وزن بیشتر

داشتن فشار خون بالا

مذکر بودن

این بدان معنی است که کنترل خوب سطح گلوکز خون، کنترل وزن و درمان فشار خون بالا خطر ابتلا به بیماری کلیوی دیابتی را کاهش می دهد.

اگر بیماری کلیوی دیابتی اولیه (میکروآلبومینوری) دارید، خطر بدتر شدن بیماری با موارد زیر افزایش می یابد:

هر چه کنترل سطح قند خون ضعیف تر باشد. هر چه سطح HbA1c شما بیشتر باشد، خطر شما بیشتر است.

داشتن فشار خون بالا

سیگار کشیدن.

عوارض احتمالی کلیه درد دیابتی

  • نارسایی کلیه در مرحله نهایی
درمان بیماری کلیه درد دیابتی
کلیه درد دیابتی

در افراد مبتلا به پروتئینوری  نارسایی کلیه در مرحله نهایی تقریباً در ۱ نفر از هر ۱۲ نفر بعد از ۱۰ سال ایجاد می شود. اگر این اتفاق افتاد، به دیالیز کلیه یا پیوند کلیه نیاز خواهید داشت.

  • بیماری های قلبی عروقی

همه افراد مبتلا به دیابت در معرض افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی مانند بیماری قلبی، سکته مغزی و بیماری شریان های محیطی هستند. اگر دیابت و بیماری کلیوی دیابتی دارید، خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی بیشتر می شود. هر چه بیماری کلیوی بدتر باشد، خطر آن بیشتر می شود. به همین دلیل است که در صورت ابتلا به بیماری کلیوی دیابتی، کاهش سایر عوامل خطر قلبی عروقی بسیار مهم است

  • فشار خون بالا

بیماری کلیوی تمایل به افزایش فشار خون دارد. علاوه بر این، افزایش فشار خون تمایل به تشدید بیماری کلیوی دارد. درمان فشار خون بالا یکی از درمان های اصلی بیماری کلیوی دیابتی است.

درمان بیماری کلیه درد دیابتی

نوع درمان شما به مرحله بیماری کلیوی بستگی دارد.

کنترل فشار خون برای جلوگیری از بدتر شدن بیماری کلیوی بسیار مهم است. ممکن است برای کمک به شما قرص هایی مانند مهارکننده های ACE یا ARB داده شود.

هم مهارکننده های ACE و هم ARB ها به محافظت از کلیه ها در برابر آسیب بیشتر و همچنین کاهش فشار خون کمک می کنند. به همین دلیل است که در دسترس افراد بدون فشار خون نیز قرار می گیرد.

همچنین ممکن است توصیه هایی برای پرهیز از برخی غذاها دریافت کنید، اما باید از یک متخصص تغذیه برای کمک به تغییرات در رژیم غذایی خود پشتیبانی دریافت کنید.

اگر دچار بیماری کلیوی در مراحل پایانی می شوید و کلیه های شما از کار می افتند، گزینه های درمانی شما شامل دیالیز یا پیوند کلیه است. خبر خوب این است که با ادامه بهبود درمان ها و تشخیص زودهنگام، افراد کمتری به بیماری کلیوی در مراحل پایانی مبتلا می شوند.

 

داروی تقویت ایمنی بدن

ویتامین برای تقویت ایمنی بدن

تقویت ایمنی بدن

بدن شما برای عملکرد بهینه به مواد مغذی خاصی احتیاج دارد. اما تغذیه خوب فقط مربوط به مصرف یک کردن قرص نیست. خوردن غذاهای مناسب که دارای تقویت کننده ایمنی هستند می تواند به شما در تقویت سیستم ایمنی بدنتان کمک کند.
رابطه اساسی بین رژیم غذایی ، وضعیت تغذیه ای و سیستم ایمنی بدن وجود دارد. تغذیه مناسب یک عملکرد مهم در حفظ سلولهای سالم است که مانع محافظتی بین بدن ما و مهاجمان بالقوه سمی است.

اهمیت استفاده از داروی تقویت ایمنی بدن

همه ما به یک رژیم غذایی متعادل و متراکم و مغذی که پر از چربی های سالم ، میوه ها ، سبزیجات ، پروتئین و فیبر کافی   نیاز داریم  و از نظر تئوری برای تقویت سیستم ایمنی بدن نیازی به مصرف داروها و مکمل های اضافی ویتامین ندارد.

با این حال ، نه تنها بیشتر ما نمیتوانیم به این اهداف تغذیه ای روزانه برسیم ، بلکه ممکن است در موقعیت هایی خاصی به شرایطی مانند استرس جسمی یا مشکلات التهابی دچار شویم قرار و بدن بیشتر به مواد مغذی خاصی نیاز داشته باشد تا آنچه از رژیم غذایی دریافت میکند. این مواد مغذی میتواند چند مکمل یا داروی تقویت ایمنی بدن باشد.

شما نمی توانید یک رژیم غذایی ضعیف را با ویتامین ها جایگزین کنید ، اما می توانید شکاف ها را پر کنید تا سیستم ایمنی بدنتان را تقویت کنید.

در زیر چهار مکمل که اغلب توصیه می شود به عنوان داروی تقویت ایمنی بدن استفاده شوند را معرفی کرده ایم.

۴ داروی تقویت ایمنی بدن

  1. ویتامین سی

از آنجایی که انسان نمی تواند ویتامین C تولید کند و آن را در بدن ذخیره نمی کند، باید دائماً آن را دوباره پر کرد.

ویتامین d و سی یکی از مهم ترین ویتامین ها برای بدن
مهم ترین ویتامین ها برای بدن

ویتامین C یک آنتی اکسیدان قوی، ضد التهاب است . این داروی تقویت ایمنی،  بدن ما را تقویت می کند. در هنگام عفونت و زمانی که تحت استرس شدید هستیم، به سرعت مصرف می شود. همچنین به بهبود زخم ها سرعت می بخشد و برای پوست شما عالی است.

ویتامین C مکمل در مطالعات نشان داده شده است که شدت و مدت سرماخوردگی را کاهش می دهد و در مطالعات اولیه ممکن است شدت علائم بیماران کووید بستری در بیمارستان را کاهش دهد.

  1. ویتامین دی

کمبود ویتامین D یک مشکل جهانی است که یک مشکل است زیرا این ویتامین بسیاری از جنبه های عملکرد ایمنی ما را تعدیل می کند. سیستم ایمنی ذاتی ،ما را در کشتن باکتری ها و ویروس ها کارآمدتر می کند و می تواند دفعات عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی را کاهش دهد.

ویتامین D پایین نیز با بروز بیشتر بیماری های خودایمنی مانند مولتیپل اسکلروزیس مرتبط است. از آنجایی که ویتامین D به راحتی در بسیاری از غذاها یافت نمی شود (به جز ماهی های چرب، جگر ماهی و غذاهای غنی شده)، بیشتر افراد از مکمل های ویتامین بهره مند می شوند، به خصوص در ماه های زمستان یا اگر به طور منظم زمان زیادی را در خارج از منزل نمی گذرانند. .

زینک ماده‌ای معدنی برای تقویت ایمنی بدن
زینک برای تقویت ایمنی بدن
  1. فلز روی (زینک)

سازمان جهانی بهداشت گزارش می دهد که بین ۱۷ تا ۳۰ درصد از جمعیت جهان کمبود روی دارند که به طور بالقوه بر پیامدهای سلامتی تأثیر می گذارد.

روی یک ماده معدنی کم مصرف است که اثرات مهمی بر اثربخشی سلول‌ها و سیتوکین‌های سیستم ایمنی ذاتی و سازگار ما دارد. روی به مبارزه با ویروس‌ها کمک می‌کند، از آسیب رادیکال‌های آزاد به سلول‌هایمان محافظت می‌کند و نشان داده شده است که در صورت مصرف به عنوان مکمل، مدت سرماخوردگی را کوتاه می‌کند.

روی در سطوح بالایی در صدف، گوشت گاو و خرچنگ و به مقدار کمتر در حبوبات، توفو، دانه کدو تنبل، بادام هندی و سایر آجیل ها و دانه ها یافت می شود.

  1. کرکومین

این ماده ماده اصلی فعال در ریشه زردچوبه است و نشان داده شده است که مزایای سلامتی متعدد را به دست می آورد.

در حقیقت ، بیش از ۱۲۰ کارآزمایی بالینی انسانی وجود دارد که نشان دهنده اثربخشی کورکومین در درمان بیماری های مختلف از خود ایمنی گرفته تا بیماری آلزایمر است.

جادوی کورکومین این است که چگونه باعث کاهش التهاب در چندین سطح در بدن می شود ، نه تنها به تسکین علائم از درد و آرتریت بلکه مسدود کردن سیتوکین های التهابی که باعث بیماری خود ایمنی ، بیماری های قلبی و دیابت می شوند ، کمک می کند.

همچنین سلامت باکتری های روده ما را بهبود می بخشد ، که به سلامت ایمنی کلی ما می افزاید. از آنجا که کورکومین به خوبی جذب نمی شود و برای داشتن فواید قابل توجهی ، باید مقادیر زیادی از ریشه زردچوبه را بخورد.

کورکومین ضد التهاب قوی برای تقویت بدن
کورکومین ضد التهاب قوی

بهترین داروها برای سرفه آلرژیک

درمان سرفه آلرژیک

درمان سرفه آلرژیک

سرفه آلرژیک سرفه ای است که  به سادگی از بین نمی رود. این می تواند توسط چند عامل و در زمان های مختلف سال ایجاد شود. انواع مختلفی از آلرژی ها نیز وجود دارند که مستقیماً مسئول سرفه های آلرژیک هستند. به همین دلیل پیدا کردن بهترین داروها برای سرفه آلرژیک اهمیت خاصی دارد و نمیتوان خودسر دارویی استفاده کرد.

هنگامی که سیستم تنفسی توسط یک آلرژن یا ویروس تحریک می شود مایعات و مخاط ،ریه ها و مجرا های هوایی را می پوشانند. در تلاش برای حذف این مایعات، فرد سرفه می کند. این یک روش طبیعی است که بدن از خود در برابر آلرژن ها محافظت می کند.

سرفه معمولاً همیشه نشانه برخی از بیماری های دیگر است و قبل از اینکه بتوانید سرفه را برطرف کنید باید آن مشکل را شناسایی کنید.

چرا یک فرد ممکن است دچار سرفه آلرژیک شود؟

دلایل زیادی برای مبتلا شدن به سرفه آلرژیک موجود است. داشتن مشکل سرفه های زیاد در ماه های بهار یا تابستان می تواند نشانه بارز آلرژی فصلی باشد. آلرژی به گرده، رینیت و تب یونجه نمونه هایی از آلرژی های مختلف مرتبط با تغییر فصل هستند. مردم می توانند به گرده های موجود در هوا، ابروسیا و حتی به علف های تازه چیده شده واکنش نشان دهند. علائم آلرژی فصلی را می توان با مصرف یک آنتی هیستامین برای کاهش شدت واکنش آلرژیک کاهش داد. سیگار کشیدن می تواند باعث سرفه آلرژیک شود و با گذشت زمان ممکن است بدتر شود. اکثر افرادی که برای چندین سال به طور مداوم سیگار کشیده‌اند، دچار آن چیزی هستند که سرفه سیگاری نامیده می‌شود. این نیز تلاش بدن برای حذف مایعات ناشی از تحریک از دود است.

علت سرفه‌های آلرژیک
علت سرفه‌های آلرژیک چیست

سرفه آلرژیک چه احساسی دارد؟

سرفه‌های مرتبط با آلرژی معمولاً یک سرفه «خشک» است، به این معنی که احتمالاً خلط یا خلط سرفه نمی‌کنید.۱ می‌تواند مزمن شود و هر بار چند هفته طول بکشد.

سرفه می تواند با شرایط و بیماری های مختلف رخ دهد. شما به احتمال زیاد به یک متخصص، مانند یک متخصص آلرژی، برای آزمایش های خاص برای تشخیص آلرژی خود مراجعه خواهید کرد. اگرچه سرفه با انواع بیماری‌ها رخ می‌دهد، سرفه آلرژیک با سایر علائم آلرژی از جمله: عطسه کردن آبریزش بینی خارش، گرفتگی بینی دشواری در تنفس صدای خس خس یا سوت هنگام بازدم بثورات پوستی خستگی سردرد

چه موقع باید به دنبال مراقبت فوری پزشکی بود؟

واکنش های آلرژیک می تواند تهدید کننده زندگی باشد. بیماری شوک آنافیلاکتیک ، بیشتر با آلرژی به مواد غذایی ، داروها ، نیش حشرات یا لاتکس رخ می دهد. در صورت تجربه هر یک از علائم زیر ، به دنبال مراقبت فوری پزشکی باشید:

  1. غش یا احساس سبکی سر
  2. ضربان قلب تند
  3. پوست خیس یا  عرق کرده
  4. مشکل در تنفس
  5. گیجی
  6. از دست دادن هوشیاری

همچنین ممکن است احساس کنید که گلو شما در طی یک واکنش آنافیلاکتیک تورم یا بسته می شود.

سرفه‌های آلرژیک
دلیل سرفه‌های آلرژیک

داشتن سابقه خانوادگی آسم یا آلرژی یا حتی حساسیت بینی

دود سیگار

نارس به دنیا آمدن

تولد در فصول پر گرده: نوزادانی که در فصول پر گرده به دنیا می آیند ممکن است در سنین بالاتر نسبت به آلرژن های تب یونجه حساس تر باشند.

قرار گرفتن در معرض آلرژن:  به نظر می رسد قرار گرفتن زودهنگام در معرض مواد آلرژی زا مانند کپک، گرده، کنه های گرد و غبار، شوره حیوانات خانگی، سوسک ها و برخی از انواع غذا خطر ابتلا به آلرژی را افزایش می دهد.

کودکی که با شیشه شیر تغذیه می شود: مطالعات نشان می دهد که تغذیه با شیر مادر باعث کاهش فراوانی و شدت آلرژی در کودکان می شود.

مسائل زیست محیطی و تغییرات سبک زندگی: زندگی شهری، قرار گرفتن در معرض بیشتر در معرض گرد و غبار، آلودگی جوی، تغذیه، تغییر سبک زندگی، سیگار کشیدن مادران، دود گازوئیل، جغرافیا

چگونه از شر سرفه آلرژیک خلاص شویم؟

برای خلاص شدن از شر سرفه های آلرژیک، باید آلرژی های زمینه ای خود را درمان کنید. علائم را می توان با داروهای پزشکی و درمان های خانگی کاهش داد.

بهترین داروها برای درمان سرفه آلرژیک

انواع مختلفی از داروها برای سرفه آلرژیک وجود دارد. آنها به طور غیرمستقیم با کاهش ترشحات پس از بینی که باعث علائم شما می شوند، سرفه شما را کاهش می دهند.

برخی از آنها به عنوان داروهای بدون نسخه در دسترس هستند در حالی که برخی دیگر بسته به شدت علائم شما ممکن است به تجویز پزشک نیاز داشته باشند. آن ها عبارتند از:

آنتی هیستامین ها: این نوع دارو از عملکرد هیستامین ها جلوگیری می کند. این مواد شیمیایی در بدن شما به مبارزه با آلرژن ها، مواد خارجی که به اشتباه فکر می کند برای بدن خطرناک هستند، کمک می کند و منجر به علائم آلرژی می شود.

سرفه‌های آلرژیک
سرفه‌های آلرژیک

ضد احتقان: این داروها تورم مجرای بینی را کاهش می دهند که به کاهش احتقان کمک می کند.

استروئیدها: اسپری‌های کورتیکواستروئیدی جزو مؤثرترین داروها برای سرفه آلرژیک هستند. این اسپری‌ها بدون نسخه یا با نسخه در دسترس هستند. کورتیکواستروئیدهای خوراکی داروهای قوی هستند که گاهی برای درمان علائم شدیدتر آلرژی استفاده می شوند. این داروها توسط پزشک تجویز می شوند.

بهترین درمان های خانگی سرفه آلرژیک

درمان‌های خانگی مانند موارد زیر نیز می‌توانند برای مدیریت علائم سرفه آلرژیک مؤثر باشند:

شستشو بینی: سینوس ها و مجرای بینی را می توان شستشو داد و باکتری ها و مخاط اضافی را از بین برد. انواع مختلفی از دستگاه های آبیاری را می توان استفاده کرد، مانند گلدان نتی، سرنگ حباب یا بطری فشاری. ۵ معمولاً با این دستگاه ها از آب مقطر و نمک استفاده می شود. آب لوله کشی نباید استفاده شود زیرا می تواند حاوی باکتری باشد و علائم شما را بدتر کند.

اسپری‌های بینی نمکی: در حالی که حاوی دارو نیستند، اسپری‌های بینی نمکی به شستشوی زباله‌ها و باکتری‌ها از بینی کمک می‌کنند تا تنفس را بهبود ببخشند، چکه‌های بعد از بینی را کاهش دهند و از سرفه‌های خشک خلاص شوند.

استنشاق بخار: تنفس بخار آب از طریق بخار می‌تواند مخاط را شل کرده و سرفه‌های ناشی از آلرژی را کاهش دهد. می‌توانید با صرف زمان کمی بیشتر در دوش آب گرم، به راحتی این کار را انجام دهید. یا یک دستگاه تجاری ساخته شده به طور خاص برای این منظور را امتحان کنید.

شما همچنین می توانید حمام بخار خود را با جوشاندن آب، ایستادن روی قابلمه و قرار دادن یک حوله بالای سر خود برای به دام انداختن بخار، درست کنید. در این روش احتیاط کنید – نزدیک شدن بیش از حد به بخار می تواند باعث سوختگی شود.

اقدامات پیشگیرانه می تواند شامل موارد زیر باشد: محرک های خود را شناسایی کرده و از آن دوری کنید: برای آزمایش به متخصص آلرژی مراجعه کنید تا مشخص شود به چه چیزی حساسیت دارید. هنگامی که محرک های خود را شناختید، در صورت امکان از آنها اجتناب کنید. محیط خود را تمیز کنید: آلرژی به گرد و غبار و پوست حیوانات خانگی را می توان با تمیز نگه داشتن محیط کاهش داد. فیلترهای هوا را مرتباً تعویض کنید و حیوان خانگی خود را از اتاق خواب خود دور نگه دارید. بعد از اینکه حیوان خانگی روی فرش یا مبلمان شما رفت جاروبرقی بکشید. مراقب آب و هوا باشید: اگر آلرژی در فضای باز دارید، مانند گرده یا هاگ های کپک، مراقب آب و هوا باشید. روزهای بادی میزان این آلرژن‌ها را در هوا افزایش می‌دهد و شانس تنفس آنها را افزایش می‌دهد. زمان فعالیت های خود را تعیین کنید: در طول فصل آلرژی، سطح گرده ها در صبح بیشتر می شود. در صورت امکان فعالیت های خود را در فضای باز در طول شب برنامه ریزی کنید. واکسن های خود را دریافت کنید: با متخصص آلرژی خود در مورد واکسن های آلرژی صحبت کنید.۸ این شکل از درمان به آرامی مقادیر کمی از آلرژن شما را وارد بدن شما می کند تا حساسیت به مرور زمان کاهش یابد.

سئو خارجی سایت توسط نیلامارکتینگ

درمان دردهای نوروپاتی

درمان پادرد دیابتی و نوروپاتی

درد نوروپاتی چیست؟

درد نوروپاتی یک وضعیت دردی است که معمولاً مزمن است. معمولاً ناشی از بیماری مزمن و پیشرونده عصبی است و همچنین می تواند در نتیجه آسیب یا عفونت رخ دهد. اگر درد مزمن نوروپاتی دارید، می‌تواند در هر زمانی بدون یک رویداد یا عامل محرک درد آشکار شود. درمان دردهای نوروپاتی نیز بسته به عامل آنها متفاوت است.

اگر سیستم عصبی شما آسیب دیده باشد یا به درستی کار نکند ممکن است درد نوروپاتی  رخ دهد. شما می توانید درد را از هر یک از سطوح مختلف سیستم عصبی احساس کنید – اعصاب محیطی، نخاع و مغز. نخاع و مغز با هم به عنوان سیستم عصبی مرکزی شناخته می شوند. اعصاب محیطی اعصابی هستند که در بقیه بدن شما به مکان هایی مانند اندام ها، بازوها، پاها، انگشتان دست و پا پخش می شوند.

رشته های عصبی آسیب دیده سیگنال های اشتباهی را به مراکز درد ارسال می کنند. عملکرد عصب ممکن است در محل آسیب عصبی و همچنین نواحی در سیستم عصبی مرکزی تغییر کند.

نوروپاتی اختلال در عملکرد یا تغییر در یک یا چند عصب است. دیابت مسئول حدود ۳۰ درصد موارد نوروپاتی است. تشخیص منبع درد عصبی همیشه آسان نیست. صدها بیماری وجود دارد که با این نوع درد مرتبط است.

نوروپاتی کی رخ میدهد؟
کنترل قند خون

عوامل درد نوروپاتی چیست؟

درد نوروپاتی می تواند ناشی از بیماری های خاصی باشد، از جمله:

  • دیابت
  • مشکلات عصب
  • عفونت HIV یا ایدز
  • اختلالات سیستم عصبی مرکزی (سکته مغزی، بیماری پارکینسون، ام اس و غیره)
  • سندرم درد منطقه‌ای پیچیده
  • زونا
  • داروهای شیمی درمانی (سیس پلاتین، پاکلیتاکسل، وین کریستین و غیره).
  • پرتو درمانی.
  • قطع عضو، که می تواند باعث درد فانتوم شود.
  • فشرده شدن یا التهاب عصب نخاعی.
  • تروما یا جراحی هایی که منجر به آسیب عصبی می شود.
  • فشرده سازی یا نفوذ عصب توسط تومورها.
درمان بی حسی و پا درد نوروپاتی در خانه
درمان بی حسی و پا درد نوروپاتی

علائم درد نوروپاتی چیست؟

بسیاری از علائم ممکن است در مورد درد نوروپاتی وجود داشته باشد. این علائم عبارتند از:

دردی که بدون تحریک ایجاد می شود: تیرکشیدن، سوزش، ضرب و شتم یا درد شبیه شوک الکتریکی. سوزن سوزن شدن، بی حسی یا احساس سوزن سوزن شدن

درد برانگیخته: دردی که توسط محرک‌های معمولی غیردردناکی مانند سرما خوردگی، مسواک زدن ملایم روی پوست، فشار و غیره ایجاد می‌شود.

یک احساس ناخوشایند و غیر طبیعی چه خود به خود یا برانگیخته (بی حسی).

مشکل در خواب و مشکلات عاطفی به دلیل اختلال در خواب و درد.

دردی که ممکن است در پاسخ به یک محرک معمولی دردناک (هیپوآلژزی) کاهش یابد.

درمان دردهای نوروپاتی

هدف از درمان دردهای نوروپاتی شناسایی بیماری یا وضعیتی است که مسئول درد است و در صورت امکان آن را درمان کند.

رایج ترین درمان دردهای نوروپاتیک عبارتند از:

  • داروهای مسکن بدون نسخه

داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)، مانند Aleve و Motrin، گاهی اوقات برای درمان دردهای عصبی استفاده می شوند.

با این حال، بسیاری از مردم متوجه می شوند که این داروها برای درد نوروپاتیک موثر نیستند زیرا منبع درد را هدف قرار نمی دهند.

  • داروی تجویزی

داروهای ضد درد اپیوئیدی معمولاً درد نوروپاتیک را کاهش نمی دهند و همچنین انواع دیگر دردها را کاهش می دهند. به علاوه، پزشکان ممکن است از ترس اینکه یک فرد وابسته شود، در تجویز آنها تردید کنند.

درمان درد های نوروپاتی
درمان درد نوروپاتی با دارو

از مسکن های موضعی نیز می توان استفاده کرد. اینها شامل چسب های لیدوکائین، چسب های کپسایسین، پمادها و کرم ها تجویز می شوند.

  • داروهای ضد افسردگی

داروهای ضدافسردگی در درمان علائم درد نوروپاتیک نویدبخش بوده اند. دو نوع رایج از داروهای ضد افسردگی برای افراد مبتلا به این بیماری تجویز می شود:

  1. داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای
  2. مهارکننده های بازجذب سروتونین

اینها ممکن است هم به عنوان درمان دردهای نوروپاتی و هم درمان و بهبود علائم افسردگی یا اضطراب ناشی از درد مزمن تجویز شوند.

  • داروهای ضد تشنج

داروهای ضد تشنج و داروهای ضد تشنج اغلب برای درمان دردهای نوروپاتی استفاده می شوند. گاباپنتینوئیدها معمولاً برای دردهای عصبی تجویز می شوند.

مشخص نیست که چرا داروهای ضد تشنج برای این بیماری موثر هستند، اما محققان معتقدند این داروها با سیگنال‌های درد تداخل می‌کنند و انتقال نادرست را متوقف می‌کنند.

  • بلوک های عصبی

پزشک شما ممکن است استروئیدها، بی حس کننده های موضعی یا سایر داروهای ضد درد را به اعصابی که تصور می شود مسئول سیگنال های درد ناخواسته هستند تزریق کند. این بلوک ها موقتی هستند، بنابراین برای ادامه کار باید تکرار شوند.

  • دستگاه قابل کاشت

این روش تهاجمی به جراح نیاز دارد تا دستگاهی را در بدن شما کاشت کند. برخی از دستگاه ها در مغز و برخی در ستون فقرات استفاده می شوند.

هنگامی که یک دستگاه در جای خود قرار می گیرد، می تواند تکانه های الکتریکی را به مغز، نخاع یا اعصاب بفرستد. تکانه ها ممکن است سیگنال های عصبی نامنظم را متوقف کرده و علائم را کنترل کنند.

این دستگاه‌ها معمولاً فقط در افرادی استفاده می‌شوند که به سایر گزینه‌های درمانی پاسخ خوبی نداده‌اند.

چگونه می توان درد نوروپاتی را مدیریت کرد؟

اگر پزشک شما بتواند علت اصلی درد نوروپاتی را شناسایی کند، درمان آن ممکن است درد را کاهش داده و حتی از بین ببرد.

به عنوان مثال، دیابت یکی از علل شایع درد نوروپاتیک است. مراقبت مناسب دیابت – که شامل یک رژیم غذایی سالم و ورزش منظم است – ممکن است درد نوروپاتیک را از بین ببرد یا کاهش دهد.

مراقبت از سطح قند خون نیز می تواند از تشدید درد و بی حسی جلوگیری کند.

درمان چندوجهی

یک رویکرد چند جانبه می تواند یک راه موثر برای مدیریت شرایط باشد.

ترکیبی از داروها، فیزیوتراپی، درمان روانشناختی و حتی جراحی یا کاشت ممکن است برای به دست آوردن بهترین نتایج استفاده شود.

خلاصه

درمان کامل درد نوروپاتیک دشوار است اما معمولاً تهدید کننده زندگی نیست. بهترین نتایج را از ترکیب توانبخشی با حمایت از سلامت عاطفی، اجتماعی و روانی خود خواهید گرفت. با کمک یک متخصص درد در استفاده از برخی یا اکثر روش های ذکر شده در بالا، می توانید درد خود را تا حدی مدیریت کنید که کیفیت زندگی شما را بهبود بخشد.

درمان جدید پارکینسون

درمان پارکینسون با دارو

درمان جدید پارکینسون

پارکینسون چیست؟

پارکینسون (Parkinson’s Disease) یک نوع بیماری پیشرونده است که باعث اختلال در سلول های عصبی می شود که معمولا به آن فلج لرزان می گویند. بیماری پارکینسون مستقیما بر روی نورون های تولید کننده دوپامین در مغز ( دوپامین یک ماده شیمیایی در مغز است که باعث ارتباط درست بین سلول های عصبی می شود) تاثیر منفی می گذارند.

پارکینسون سلول هایی که در جسم سیاه (سابستنشیال نگرا) قرار دارند را متوقف می کند و اجازه نمی دهد که این سلول ها دوپامین لازم را ترشح کنند. کاهش دوپامین باعث می شود که مغز سیگنال های لازم برای حرکت کردن اندام های بدن را دریافت نکند و در نتیجه کنترل عضلات و حرکات بدن از دست فرد مبتلا به پارکینسون خارج می شود یعنی اینکه فرد مبتلا قادر نیست حرکاتی مانند کارکردن، حرف زدن، نوشتن  و حتی راه را به سرعت انجام بدهد و دچار کندی می شود.

دلایل ابتلا به بیماری پارکینسون

منشا بیماری پارکینسون می تواند (ژنتیکی، محیط و شرایط زندگی، تغذیه نا مناسب) باشد و معمولا در دهه پنجم به بعد زندگی افراد را درگیر می کند البته ناگفته نماند موارد نادری هم دیده شده است که افراد در سن جوانی به پارکینسون مبتلا شده اند.

علت به وجود آمدن پارکینسون
علت بیماری پارکینسون

ژنتیک : ممکن است از طریق انتقال یکسری ژن های معیوب والدین به فرزندان به ارث برسد.

شرایط محیطی

اگر در مکان هایی کار می کنید که از مواد شیمیایی و سمی استفاده می کنند خطر ابتلا به پارکینسون در شما افزایش می یابد

معمولا کشاورزانی که از سموم دفع آفات و علف کش ها در مزارع خود استفاده می کنند ممکن است درگیر پارکینسون بشوند

سایر بیماری ها

آن دسته از افراد که درگیر بیماری دیابت ۲ هستند ممکن است به پارکینسون نیز مبتلا بشوند

استفاده از یکسری داروهای اعصاب و ضد روان پریشی

سکته های کوچک در افراد باعث از بین رفتن قسمت هایی از مغز می شود که این خود نیز دلیلی برای ابتلا به پارکینسون است

رژیم غذایی

رژیم غذایی نامناسب مثل استفاده بیش از اندازه از روغن های حیوانی خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش می دهد می توانید برای دوری از این بیماری عصبی، سبزیجات، میوه، حبوبات و مغز ها را در سبد غذایی خود جایگزین کنید

علائم بیماری پارکینسون

علائم بیماری پارکینسون در افراد کاملا متفاوت است این بیماری بسیار آرام شروع می شود یعنی با نشانه های کم و به تدریج پیش می رود پارکینسون معمولا از یک طرف بدن شروع می شود و یواش یواش طرف دیگر را نیز در گیر می کند.

شایع ترین علائم پارکینسون

لرزش یا رعشه در بدن: لرزش معمولا از یک قسمت بدن مخصوصا دست ها و انگشت ها شروع می شود و به صورت تدریجی کل بدن را درگیر می کند

علائم پارکینسون
علائم پارکینسون چیست
    • کند شدن حرکات:  تمامی حرکات فرد بیمار مانند حرف زدن، نوشتن، راه رفتن، لباس پوشیدن، چیزی را از زمین برداشتن، نشستن و بلند شدن از روی صندلی و حتی پلک زدن به کندی و آهستگی انجام می شود.
    • بهم خوردن تعادل : پارکینسون باعث خمیدگی و بهم خوردن تعادل فرد می شود ممکن است فرد نتواند به درستی روی پای خود بایستد
    • اختلال در حرکات ذاتی : بیمار دیگر نمی تواند مانند گذشته حرکات خودکاری مانند لبخند زدن، چشمک زدن و سایر حرکات صورت را انجام بدهد و موقع راه رفتن دست هایش به صورت ذاتی تکان نمی خورد
    • سفت و خشک شدن اندام بدن
    • اختلال در تکلم و لکنت زبان گرفتن
    • خستگی در طول روز و خواب آلودگی
    • اختلال در حافظه
    • پوست چرب
  • مشکلات گوارشی مانند یبوست

درمان جدید پارکینسون

درمان جدید بیماری پارکینسون با دارو

برای درمان بیماران پارکینسون از داروهایی استفاده می کنند که به کمک آن می توانند سلول های تحلیل رفته در جسم سیاه  را دوباره تحریک کنند تا با ترشح دوپامین بیشتر بتوانند بین سلول ها ارتباط برقرار کنند و تعادل در مغز ایجاد بشود.

  1. لوودوپا : درمان جدید پارکینسون با لوودوپا باعث تولید دوپامین می شود و می تواند سفتی،خشکی و لرزش اندام را کاهش بدهد.
  2.  آگونیست های دوپامین : معمولا به عنوان یک مکمل در کنار لوودوپا تجویز می شود و می تواند اثرات دوپامین را شبیه سازی کند. یعنی می تواند یک عمل طبیعی در بدن را مانند پیام رسان های شیمیایی در مغز را به خوبی شبیه سازی و تقلید کند.
  3. مونوآمین اکسیداز B یا: MAO-B یک داروی باز دارنده است که تجزیه دوپامین توسط آنزیمی به نام MAO-B جلوگیری می‌کنند البته بیمارانی که از این دارو برای درمان پارکینسون استفاده می کنند  طول درمان بیشتری را باید طی کنند یعنی استفاده از لوودوپا بهتر است
  4. کنترل کننده COMT در درمان جدید پارکینسون:  یک آنزیم است که باعث می شود لوودوپا در جریان خون متابولیزه شود و مسدود شدن آن باعث اثر بخشی بیشتر می شود زیرا با این کار لوودوپا سریعا به مغز نفوذ می کند.

بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون در نتیجه از بین رفتن سلول های توده سیاه ایجاد می شود. سلول های توده سیاه بخشی از سلول های عصبی مغز هستند و مسئولیت تولید دوپامین را به عهده دارند. دوپامین به عنوان یک پیام رسان بین بخش های مغز و سیستم عصبی عمل می کند که به کنترل و هماهنگی حرکات بدن کمک می کند. اگر این سلول های عصبی بمیرند یا آسیب ببینند، میزان دوپامین در مغز کاهش می یابد.

دلیل رخ دادن بیماری پارکینسون چیست؟

درواقع با کاهش دوپامین بخشی از مغز که حرکت را کنترل می کند نمی تواند به خوبی کار کند و باعث می شود حرکات آهسته و غیرعادی شود. از بین رفتن سلول های عصبی یک روند کند و تدریجی دارد . علائم بیماری پارکینسون معمولا زمانی شروع می شود که حدود ۸۰ درصد از سلول های عصبی موجود در توده سیاه از بین رفته باشند.

علت به وجود آمدن پارکینسون
علت بیماری پارکینسون

چگونه از پارکینسون پیشگیری کنیم؟

از آنجایی که بیشتر علل بیماری پارکینسون ناشناخته است، هیچ روش پیشگیری خاصی وجود ندارد. کافئین و چای سبز ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را کاهش دهند. علاوه بر این، فعال ماندن و ورزش نیز ممکن است خطر شما را کاهش دهد. محدود کردن لبنیات و گوشت قرمز نیز ممکن است کمک کننده باشد.

علت از بین رفتن سلول های عصبی چیست؟

اگرچه تحقیقات برای شناسایی علل بالقوه در حال انجام است؛ اما  همچنان مشخص نیست چرا از بین رفتن سلول های عصبی به  بیماری پارکینسون منجر می شود.

در حال حاضر، اعتقاد بر این است که ترکیبی از ۲ مورد زیر ممکن است مسئول این بیماری باشد:

  • ژنتیکنشان داده شده است که تعدادی از عوامل ژنتیکی خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را در افراد افزایش می‌دهند، اگرچه دقیقاً این که چگونه برخی افراد را مستعد ابتلا به این بیماری می‌کنند، مشخص نیست.بیماری پارکینسون می‌تواند در خانواده‌ها به دلیل انتقال ژن‌های معیوب به کودک توسط والدین ایجاد شود. اما به ندرت پیش می آید که این بیماری به این شکل موروثی باشد.
  • عوامل محیطیبرخی از محققان همچنین باور دارند که عوامل محیطی مانند آفت‌کش‌ها و سم ‌های کشاورزی، ترافیک یا آلودگی صنعتی ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را در افراد افزایش دهد.. اما شواهدی که عوامل محیطی را با بیماری پارکینسون مرتبط می کند، قطعی نیست.

علائم بیماری پارکینسون

علائم و نشانه های بیماری پارکینسون برای هرکسی می تواند متفاوت باشد. علائم اولیه ممکن است خفیف باشد و مورد توجه قرار نگیرد. در مراحل اولیه بیماری پارکینسون، ممکن است در صورت شما علائمی ظاهر نشود.

  • لرزش: لرزش شایع ترین نشانه این بیماری است، اما این اختلال نشانه های جدی تر مانند سفتی عضلات یا کندی در انجام حرکات دارد. گاهی اوقات یک لرزش بسیار خفیف رخ می دهد که اغلب از دست یا انگشتان شما شروع می شود.
  • کندی حرکت: با گذشت زمان، بیماری پارکینسون ممکن است حرکت شما را کند کند و کارهای ساده را دشوار و وقت گیر کند. ممکن است هنگام راه رفتن قدم های شما کوتاه تر شوند یا بلند شدن از روی صندلی سخت باشد. هنگام تلاش برای راه رفتن، ممکن است پاهای خود را بکشید. علائم بیماری پارکینسون با پیشرفت بیماری در طول زمان بدتر می شود.
  • سفت عضلات: سفتی عضلات ممکن است در هر قسمتی از بدن شما رخ دهد. سفت شدن ماهیچه ها می تواند دردناک باشد و دامنه حرکتی شما را محدود کند.
  • اختلال در حفظ تعادل: وضعیت بدن شما ممکن است خمیده شود، یا ممکن است در نتیجه بیماری پارکینسون مشکلات تعادلی داشته باشید.
  • از دست دادن حرکات خودکار: ممکن است توانایی شما در انجام حرکات ناخودآگاه کاهش یافته باشد، از جمله پلک زدن، لبخند زدن یا چرخاندن دستان خود هنگام راه رفتن.

بیماری پارکینسون قابل درمان نیست، اما داروها می توانند به کنترل علائم شما کمک کنند.در برخی موارد پیشرفته تر، ممکن است جراحی توصیه شود. همچنین ممکن است پزشک شما تغییرات سبک زندگی، به ویژه ورزش های هوازی مداوم را توصیه کند.

درمان پارکینسون با دارو
داروی درمان پارکینسون

عوارض بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون اغلب با این مشکلات اضافی همراه است که ممکن است قابل درمان باشد:

مشکلات فکری: ممکن است مشکلات شناختی (زوال عقل) و مشکلات فکری را تجربه کنید. اینها معمولاً در مراحل بعدی بیماری پارکینسون رخ می دهند.

افسردگی و تغییرات عاطفی: گاهی اوقات در مراحل اولیه ممکن است افسردگی را تجربه کنید. درمان افسردگی می تواند مدیریت چالش های دیگر بیماری پارکینسون را آسان تر کند.

مشکلات گوارشی: با پیشرفت بیماری ممکن است در بلع غذا مشکل داشته باشید. ممکن است به دلیل کندی در بلع، بزاق در دهان شما جمع شود و منجر به ترشح آب دهان شود.
مشکلات جویدن و خوردن: مرحله آخر بیماری پارکینسون بر ماهیچه های دهان تأثیر می گذارد و جویدن را دشوار می کند. این می تواند منجر به خفگی و تغذیه نامناسب شود.

مشکلات خواب و اختلالات خواب: افراد مبتلا به بیماری پارکینسون اغلب مشکلات خواب دارند، از جمله بیدار شدن مکرر در طول شب، زود بیدار شدن یا به خواب رفتن در طول روز. افراد همچنین ممکن است اختلال رفتار خواب با حرکت سریع چشم را تجربه کنند که شامل اجرای رویاهای شماست. داروها ممکن است به مشکلات خواب شما کمک کنند.
مشکلات مثانه: بیماری پارکینسون ممکن است باعث مشکلات مثانه شود، از جمله عدم توانایی در کنترل ادرار یا مشکل در ادرار کردن.
یبوست: بسیاری از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون، عمدتاً به دلیل کندی دستگاه گوارش، دچار یبوست می شوند.

همچنین ممکن است تغییراتی مانند ترس، اضطراب یا از دست دادن انگیزه را تجربه کنید. پزشکان ممکن است برای درمان این علائم به شما داروهایی بدهند.

در نتیجه

در درمان جدید پارکینسون پزشکان به این نتیجه رسیده اند که متخصصین مغز و اعصاب باید حداقل دوز لوودوپا را برای بیماران تجویز کنند و تلاش کنند با دوز کم خطر دیسکینزی را کاهش بدهند. به حرکت های انقباض غیر ارادی و نامتعادل درصورت، پا، بازوها و تنه، دیسکینزی می گویند.

این در حالی است که داروهای آگونیست‌های دوپامین ایجاد دیسکینزی را کاهش می دهند ولی از آن طرف طبق درمان جدید پارکینسون اختلالات کنترل تکانه در صورت انتخاب این دارو به مراتب بیشتر است. یعنی که ممکن است بیمار دچار رفتار اجباری و وسواس گونه مانند اجبار به خرید کردن یا خوردن بشود.

درمان جدید پارکینسون با این دارو ها هشدار می دهد که باعث خواب آلودگی زیاد بیمار می شود و آن دسته از این افراد که در حال کار کردن در طی روز هستند دچار مشکلاتی می شوند

در درمان جدید پارکینسون به این نتیجه رسیده اند آن دسته از بیماران که از آگونیست‌های دوپامین و بازدارنده های MAO-B  استفاده می کنند بیش از زمان مصرف داروی لوودوپا احتمالا درمان خود را به دلیل عوارض جانبی متوقف کنند و بیماران پارکینسونی که  کنترل کننده های  MAO-B استفاده می کنند  احتمالا زمان درمان آن ها دوتا سه سال طول می کشد.

 

درمان سرفه چند روش خانگی برای درمان سریع سرفه

درمان سرفه به روش خانگی و طبیعی

درمان سرفه خشک و شدید

سرفه نشانه چیست؟

به طور کلی، سرفه کاملا طبیعی است. سرفه می تواند به پاکسازی گلو از خلط ،محرک ها و عفونت ها کمک کند. با این حال، سرفه های مداوم آزار دهنده هستند و ممکن است  نشانه بیماری هایی مانند سرماخوردگی، آلرژی، عفونت ویروسی ، عفونت باکتریایی یا رفلاکس معده باشد.

بهترین دارو برای درمان سرفه چیست؟

بهترین درمان برای سرفه به علت اصلی آن بستگی دارد.شما می توانید سرفه های ناشی از سرماخوردگی، آلرژی و عفونت های سینوسی را با تعدادی از داروهای بدون نسخه درمان کنید. عفونت های باکتریایی نیز با آنتی بیوتیک درمان می شوند..اما دقت داشته باشید اگر سرفه شما شدید است یا بیش از چند هفته ادامه دارد، ضروری است که به پزشک مراجعه کنید.

درمان سرفه خشک
روش درمان سرفه خشک چیست

۹ درمان طبیعی سرفه

مردم از طیف وسیعی از داروهای طبیعی برای درمان سرفه مداوم استفاده می کنند. در اینجا، ما به ۹ مورد از این درمان ها اشاره می کنیم:

  1. پروبیوتیک ها

    پروبیوتیک ها میکروارگانیسم هایی هستند که می توانند فواید زیادی برای سلامتی داشته باشند. پروبیوتیک ها مستقیما سرفه را درمان نمی کنند، اما به تعادل فلور گوارشی (باکتری های موجود در روده) کمک می کنند. نتیجه این کار تقویت سیستم ایمنی بدن است.

    هر سازنده مکمل ممکن است میزان مصرف توصیه شده روزانه متفاوتی داشته باشد. با توجه به تنوع پروبیوتیک های موجود، باید با پزشک خود در مورد اینکه کدام پروبیوتیک برای شما و شرایط شما مناسب است صحبت کنید. طبیعی ترین راه برای دریافت پروبیوتیک ها از طریق غذاهای تخمیر شده است، از جمله:کلم شور، ماست، کامبوجا، ترشیجات و دوغ کفیر

  2. عسل برای درمان سرفه

    عسل یک داروی معتبر برای گلودرد است. طبق تحقیقات این دارو در تسکین سرفه ، موثرتر از داروهای حاوی دکسترومتورفان تشخیص داده شده است.

    مخلوط نمودن مقداری عسل با چای گیاهی یا آب گرم و لیمو، برای درمان سرفه مفید است.. این درمان همچنین هنگام سرماخوردگی نیز موثر است.

  3. نعناع فلفلی

    برگ‌های نعناع فلفلی خواص درمانی زیادی دارند. منتول موجود در نعناع فلفلی می‌تواند به تسکین گلو کمک کند و تنفس را آسان‌تر کند.

    شما می توانید با نوشیدن چای نعناع فلفلی یا استنشاق بخار حاصل از بخور آن سرفه خود را تسکین دهید. برای بخور گرفتن ۷ یا ۸ قطره اسانس نعناع فلفلی را به حدود یک فنجان آبی که تازه جوشانده اید اضافه کنید. یک حوله روی سر خود بکشید و مستقیماً بالای آب نفس عمیق بکشید.

  4. ریشه گل ختمی

    از زمان های قدیم از برگ و ریشه گیاه گل ختمی برای درمان گلودرد و سرفه استفاده می شده است. یک مطالعه در سال ۲۰۲۰ نشان داد که گیاه گل ختمی به دلیل اثر تسکین دهنده آن بر روی بافت های تحریک شده گلو و سینوس ها در کاهش سرفه موثر است. این می تواند به دلیل خواص ضد التهابی و ضد اکسیداتیو گیاه باشد.

    ریشه گل ختمی حاوی موسیلاژ است که گلو را می پوشاند و تحریک را تسکین می دهد. این گیاه به طور کلی بی خطر در نظر گرفته می شود، هم ریشه و هم برگ های گل ختمی برای کودکان توصیه نمی شود.

  5. آویشن

    عده ای از آویشن برای بیماری های تنفسی استفاده می کنند. برگ های آویشن حاوی ترکیباتی به نام فلاونوئیدها هستند که ماهیچه های گلو را که درگیر سرفه هستند شل می کند و التهاب را کاهش می دهد.

  6. غرغره آب نمک

    در حالی که این درمان ممکن است نسبتاً ساده به نظر برسد، غرغره نمک و آب می تواند به تسکین خارش گلو که باعث سرفه می شود کمک کند. مخلوط کردن ۱/۴ تا ۱/۲ قاشق چایخوری نمک با یک لیوان آب گرم می تواند به از بین بردن سوزش کمک کند.

    توجه داشته باشید که از آنجایی که کودکان زیر ۶ سال به خصوص در غرغره کردن خوب نیستند، بهتر است داروهای دیگر را برای این گروه سنی امتحان کنید.

  7. زنجبیل

    زنجبیل با خواص ضد التهابی ممکن است سرفه های خشک یا آسمی ، التهاب و تورم گلو را کاهش دهد.اگر سرفه دارید، چای زنجبیل بهترین انتخاب است. مایع داغ می تواند تحریک، خشکی و مخاط گلو را کاهش دهد.
    با افزودن مقداری زنجبیل تازه به یک فنجان آب داغ، یک چای تسکین دهنده زنجبیل دم کنید. اجازه دهید چند دقیقه قبل از نوشیدن دم بکشد. برای بهبود طعم و تسکین بیشتر سرفه، عسل یا آب لیمو را اضافه کنید. توجه داشته باشید که در برخی موارد، چای زنجبیل می تواند باعث ناراحتی معده یا سوزش آن شود.

  8. مایعات

    یکی از بهترین راه‌ها برای کاهش سرفه، نوشیدن مایعات فراوان است. نوشیدن مایعات می تواند به تسکین خشکی گلو، یکی از دلایل رایج سرفه، کمک کند. همچنین به رقیق شدن مخاط کمک می کند، که می تواند سرفه و احتقان را کاهش دهد.

  9. محرک های رفلاکس معده ممنوع

    رفلاکس اسید معده زمانی اتفاق می‌افتد که محتویات معده به گلو برگردد. این می تواند باعث تحریک گلو و در نتیجه سرفه شود.

    در واقع، حدود ۴۰ درصد سرفه های مزمن ناشی از رفلاکس اسید هستند. اگر فکر می کنید رفلاکس معده باعث علائم شما می شود، اجتناب از غذاهای محرک رایج می تواند کمک کننده باشد. غذاهایی مانند:کافئین،الکل،شکلات،نوشیدنی های گازدار،غذاهای اسیدی مانند آب مرکبات.

برای درمان سرفه چه میوه ایی بخوریم؟
برای درمان سرفه چه میوه ایی بخوریم؟

چگونه از سرفه جلوگیری کنیم؟

علاوه بر یادگیری نحوه درمان سرفه، ممکن است بخواهید در وهله اول نحوه پیشگیری از سرفه را نیز بیاموزید.

کارهایی که می توانید انجام دهید شامل موارد زیر است:

از تماس با افراد بیمار خودداری کنید. یا اگر بیمار هستید، از رفتن به محل کار، مدرسه یا مکان‌هایی که با دیگران در تماس هستید خودداری کنید.
هر زمان که سرفه یا عطسه می کنید بینی و دهان خود را با استفاده از دستمال  یا سرفه در آرنج خود بپوشانید.
مایعات فراوان بنوشید.
قسمت های مشترک خانه، محل کار یا مدرسه خود را مرتباً تمیز کنید.
دست های خود را مرتباً بشویید، به ویژه پس از سرفه، غذا خوردن، رفتن به دستشویی یا مراقبت از فردی که بیمار است.

التهاب گلو یا فارنژیت چیست؟

درمان فارنژیت

التهاب گلو یا فارنژیت چیست؟

فارنژیت التهاب غشاهای مخاطی است که پشت گلو یا حلق را خط می دهد و  منجر به گلو درد می شود. این التهاب می تواند ناراحتی، خشکی گلو و بلعیدن مشکل ایجاد کند. بنابراین، فارنژیت یک علامت است، نه یک وضعیت. این علامت معمولا توسط عفونت های ویروسی یا باکتریایی مانند سرماخوردگی و آنفولانزا در گلو ایجاد می شود.

التهاب گلو یک وضعیت مشترک است و به ندرت علت نگرانی است. فارنژیت ویروسی اغلب در یک هفته یا کمی بیشتر خود را پاک می کند. با این حال، دانستن علت می تواند به مردم کمک کند تا گزینه های درمان خود را بهتر انتخاب کنند

علل بروز فانژیت

  • شایع ترین علت فارنژیت عفونت های ویروسی هستند ؛در حالی که عفونت های باکتریایی کمتر گلو را مستعد بروز التهاب میکنند. برخی از ویروس های رایج که می توانند باعث التهاب گلو شوند عبارتند از:راینوویروس، ویروس کرونا یا پاراآنفلوآنزا که از عوامل سرماخوردگی هستند
    آدنوویروس، که می تواند باعث ایجاد ملتحمه، همچنین به عنوان چشم صورتی شناخته شود،
    آنفولانزا یا سرماخوردگی شدید
    ویروس Epstein Barr ، که باعث مونونوکلئوز می شود.

عواملی که می توانند خطر ابتلا به فارنژیت را افزایش دهند عبارتند از:

  • داشتن سابقه آلرژی
  • داشتن سابقه عفونت های مکرر سینوسی
  • سیگار کشیدن یا در معرض دود سیگار بودن

علائم فارنژیت چیست؟

علامت اصلی فارنژیت درد، خشکی یا خارش گلو است. بسته به نوع عفونت ممکن است علائم اضافی مانند علائم سرماخوردگی یا آنفولانزا ظاهر شوند.

  • علائم فارنژیت ویروسی
  • سرفه
  • سردرد
  • آبریزش بینی
  • سوزش چشم
  • لوزه های متورم
  • تورم غدد لنفاوی
  • خستگی

فارنژیت مرتبط با مونونوکلئوز می تواند علائمی مانند موارد زیر داشته باشد

  • درد شکمی، به ویژه در سمت چپ بالا
  • خستگی شدید
  • کم اشتهایی
  • تورم غدد لنفاوی
  • راش
درمان فارنژیت
فارنژیت

علائم فارنژیت باکتریایی

  • درد قابل توجه هنگام بلع
  • غدد لنفاوی گردن حساس و متورم
  • لکه های سفید یا چرک در گلو
  • لوزه های متورم و قرمز شده
  • سردرد
  • درد شکمی
  • خستگی
  • حالت تهوع
  • استفراغ
  • بثورات، که به عنوان تب قرمز یا Scarlatina شناخته می شود

فارنژیت چگونه تشخیص داده می شود؟

تشخیص این بیماری نیاز به یک آزمون فیزیکی و لارنگوسکوپی (حنجره بینی) برای ارزیابی تمام علل احتمالی فارنژیت نیاز دارد. اما میتوان برای فارنژیت باکتریایی با آزمایش های تشخیصی شامل کشت گلو و تست تشخیص آنتی ژن سریع استفاده کرد.

فارنژیت چگونه درمان می شود؟

درمان التهاب گلو بستگی به علت دارد. فارنژیت ویروسی با غرغره آب نمک، مسکن ها و مایعات اضافی برای کمک به کاهش علائم، خود به خود از بین می رود. فارنژیت باکتریایی با آنتی بیوتیک درمان می شود. و فارنژیت قارچی، با داروهای ضد قارچ. درمان سریع آنتی بیوتیک برای التهاب گلوی از نوع استرپتوکوکی مورد نیاز است، زیرا درمان نشدن، گاهی اوقات می تواند باعث مشکلات کلیوی و تب روماتیسمی شود که می تواند به دریچه های قلب آسیب برساند. ارزیابی ،نمونه برداری و عکس برداری کامل در کلینیک، درمان علل دیگر را راهنمایی می کند.

آیا فارنژیت می تواند بدون آنتی بیوتیک ها بهبود یابد؟

فارنژیت ویروسی به آنتی بیوتیک ها پاسخ نمی دهد و به طور معمول به تنهایی درمان میشود. با این حال داروهایی مانند استامینوفن یا ایبوپروفن، می تواند به کاهش درد و تب کمک کند. راهکار های خانگی نیز ممکن است به سرعت بخشیدن به بهبود کمک کند مانند: استراحت کافی و مطلق

 

نحوه انتقال فارنژیت

هر دو نوع ویروسی و باکتریایی از فارنژیت مسری هستند. میکروب هایی که باعث التهاب گلو می شوند، در بینی و گلو زندگی می کنند

یک فرد مبتلا  با سرفه یا عطسه قطرات کوچکی را که حاوی ویروس یا باکتری ها به هوا هستند آزاد می کند. ازاد شدن ویروس ها میتواند دیگران را  نیز آلوده کند.یک فرد با موارد می تواند آلوده شود:

  • تنفس این قطرات ریز
  • دست زدن به اشیاء آلوده و سپس دست زدن به صورت خود
  • مصرف مواد غذایی و نوشیدنی های آلوده

به همین دلیل ضروری است که شخص قبل از دست زدن به غذا یا دست زدن به صورت دست های خود را بشوید.

افراد معمولاً از عفونت های ویروسی مانند سرماخوردگی در عرض ۷ -۱۰ روز بهبود می یابند. با این حال، به دلیل دوره کمون ویروسی، افراد ممکن است قبل از بروز هر گونه علائم ، ویروس را به دیگران سرایت دهند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

افراد مبتلا به فارنژیت در صورت تجربه هر یک از موارد زیر باید با پزشک خود تماس بگیرند:

  • علائم بیش از ۱۰ روز طول می کشد
  • مشکل یا درد شدید هنگام بلع
  • دشواری تنفس
  • راش
  • ناتوانی در نوشیدن
  • ناتوانی در تحریک ترشحات
  • دشواری در باز کردن دهان
  • تغییرات صوتی

نحوه تشخیص فارنژیت

گلودرد می تواند ناشی از انواع بیماری های زمینه ای باشد. در حالی که عفونت‌های ویروسی شایع‌ترین علت فارنژیت هستند، اما تشخیص صحیح علت آن برای درمان موفقیت‌آمیز این بیماری مهم است.

پزشک معمولا با انجام معاینه فیزیکی تشخیص فارنژیت را شروع می کند. آنها علائم فعلی شخص ، وضعیت گلو، گوش ها و بینی خود را برای نشانه های عفونت بررسی می کنند. هنگامی که فردی علائم واضح عفونت ویروسی را دارد، پزشک احتمالاً آزمایشات بیشتری را انجام نخواهد داد.

اگر پزشک مظنون به عفونت باکتریایی باشد، ممکن است یک کشت گلو را برای تایید تشخیص دستور دهد. این شامل گرفتن یک نمونه از گلو فرد و ارسال آن به آزمایشگاه برای تجزیه و تحلیل است.

درمان های خانگی

درمان مناسب برای فارنژیت بسته به علت اصلی آن متفاوت است.

برای عفونت های باکتریایی، یک پزشک ممکن است یک فرد را یک دوره از آنتی بیوتیک های خوراکی مانند آموکسی سیلین یا پنی سیلین تجویز کند. آنتی بیوتیک ها به کاهش علائم و جلوگیری از عوارض، مانند تب روماتیسمی کمک می کنند.

ضروری است که کل دوره آنتی بیوتیک ها را تکمیل کنیم تا اطمینان حاصل شود که عفونت پاک شده است و از عفونت مجدد جلوگیری شود.

فارنژیت ویروسی به آنتی بیوتیک ها پاسخ نمی دهد و به طور معمول به تنهایی درمان خواهد شد. با این حال، بیش از داروهای ضد داروهای مانند استامینوفن یا ایبوپروفن، می تواند به کاهش درد و تب کمک کند.

داروهای خانگی که ممکن است به تسریع بهبودی کمک کنند عبارتند از:
استراحت مطلق
نوشیدن آب و مایعات کافی
استفاده از یک مرطوب کننده برای افزایش رطوبت به هوا
غرغره کردن آب نمک
تعویض مسواک
نوشیدن نوشیدنی های گرم، مانند چای، آب لیمو یا سوپ

جلوگیری از انتشار

یک فرد می تواند خطر ابتلا یا انتقال فارنژیت و سایر عفونت ها را با موارد زیر کاهش دهد:

شستشوی دست ها به طور صحیح و مرتب
پوشاندن دهان و بینی هنگام سرفه یا عطسه
اجتناب از تماس نزدیک با افرادی که  مشکوک به عفونت های ویروسی یا باکتریایی هستند
اجتناب از سیگار کشیدن و در معرض انواع دود ماندن
اجتناب از به اشتراک گذاری غذا و نوشیدنی ها

درمان سینوزیت

درمان سینوزیت

 درمان سینوزیت: سینوزیت بیماری است که از طریق باکتری و ویروس به وجود می آید.

سینوزیت به حفره هایی در جمجمه گفته می شود که آکنده ازهوا است. سینوس در استخوان پیشانی تا گونه و کف جمجمه  جا گرفته که در آن ماده ایی به نام موکوس (ترشحات مخاطی)  به میزان مشخص وجود  دارد.

زمانی فرد به سینوس مبتلا می شود که مجراهای سینوس بسته شود یا موکوس بیش از حد تولید شود. سرما خوردگی وجود کیست در بینی یا پلیپ بینی می توانند بهانه ایی برای ابتلا به سینوزیت باشند.

فرق سینوزیت حاد و مزمن
فرق بین سینوزیت حاد و مزمن

سینوزیت به دو نوع حاد و مزمن وجود دارد که علائم آن شبیه به هم است فقط شدت آن در سیوزیت مزمن کم تر می باشد.

سینوزیت حاد

سینوزیت حاد به سینوزیتی گفته می شود که در اثر ویروس یا باکتری به وجود می آید و علائم آن معمولا تا ۱ ماه یا کم تر دیده می شود.

سینوزیت مزمن

به سینوزیتی مزمن می گویند که بر اثر عفونت باکتری یا قارچی باشد و علائم آن بیش از ۳ ماه ادامه پیدا می کند.

علائم سینوزیت

  • تب
  • کاهش یا از دست دادن بویایی
  • خستگی و احساس کسالت
  • سرفه که در طول شب  شدید تر می شود
  • احساس گرفتگی و پری در ناحیه پیشانی
  • آب ریزش بینی
علائم سینوزیت
علائم سینوزیت چیست
  • گلو درد
  • احساس درد و فشار در دندان ها
  • ترشحات سبز یا زرد بینی

درمان سینوزیت

در فرد مبتلا به سینوزیت حاد چون در اکثر موارد عامل ویروس دخیل است معمولا از آنتی بیوتیک استفاده نمی شود زیرا عفونت به خودی خود از بین می رود

اما اگر سینوزیت حاد با گذشت زمان نشانه های وخیم تری به خود بگیرد. درد در ناحیه سر و صورت افزایش یابد، اطراف چشم متورم بشود و یا تب شدید شود در اینصورت پزشک آنتی بیوتیک تجویز می کند که باید در طول درمان به صورت منظم استفاده شود.

در درمان دارویی سینوزیت می توانید از قرص های پاراستامول یا ایبوپرفن  برای مدت زمان کمی استفاده کنید.

استفاده از اسپری کورتیکواستروئیدها به کاهش التهاب سینوس کمک می کند که  با نظارت پزشک برای چندین ماه تجویز می شود.

درمان خانگی سینوزیت

  • مصرف آب و مایعات درطول روز مانند چای داغ، آب گوشت. خوردن آب زیاد باعث ایجاد رطوبت در سینوس ها می شود که راه تنفسی را باز می کند ولی حواستان باشد که نوشیدنی کافئین دار نخورید زیرا باعث شدید تر شدن التهاب سینوس ها می شود.
  • دوش آب گرم
  • شستشوی بینی با سرم های خانگی: آب و نمک را با هم ترکیب کنید و بینی خود را چندین بار در روز با آن شستشو دهید.
  • استفاده از محلول تند و تیز: مقداری سرکه سیب و آبلیمو را به همراه فلفل با یکدیگر تر کیب کنید این محلول باعث جدا شدن مخاط داخل بینی می شود که بسیار موثر است
  •  از دستگاه بخور استفاده کنید می توانید داخل آب آن چند قطره روغن نعنا، اکالیپتوس یا آرگان بریزید تا مخاط بینی را سریع تر نرم کند. یا چند حبه سیر درون آن بندازید و بگذارید با آب آن بجوشد البته نا گفته نماند که در این حال استفاده از بخور پیاز نیز موثر است و به درمان سریع تر سینوزیت کمک می کند.
  • استفاده از ادویه ها در درمان سینوزیت: ادویه جات مانند فلفل تند، خردل یا کاری باعث کاهش درد و پاک کردن سینوس ها از عفونت می شوند تا می توانید در این ایام بیماری از این ادویه ها در غذای خود استفاده کنید.
  • کمپرس گرم در درمان سینوزیت
  • استفاده از کمپرس گرم باعث می شود بافت بینی نرم بشود و به جداشدن مخاط از آن کمک کند
  • گریپ فروت
  • عصاره دانه گریپ فروت یک آنتی بیوتیک قوی است. می توانید این عصاره را روزی چندبار در بینی خود بریزید تا تمام آلودگی های سینوسی را از بین ببرد.
  • زنجبیل: جوشانده زنجبیل به دلیل خاصیت گرم و تند بودن آن  مخاط بینی را کاهش می دهد و فشار سینوس ها را نیز کم می کند می توانید آن را زردچوبه ترکیب کنید تا ترشحات سینوس را زودتر خشک کند.
  • ترب کوهی در درمان سینوزیت: ترب و لیموی تازه را ترکیب کنید و آن را بخورید این ترکیب موثر برای پاکسازی بینی عالی است.
  • عسل و آبلیموی تازه را ترکیب کنید و روزی چندین بار برای نرم کردن راه های تنفسی میل کنید.

 

برای درمان سینوزیت از موارد زیر اجتناب کنید

  • فرد مبتلا یه سینوزیت بهتر است از خوردن نمک پرهیز کند زیرا مانع کاهش تورم سینوس ها می شود
  • خوردن لبنیات را فراموش کنید زیرا مخاط بینی را افزایش می دهند
  • خوردن آرد و مواد قندی را کنار بگذارید زیرا مخاط بینی را افزایش می دهند و روند درمان سریع تر سینوزیت را کاهش می دهند.

درمان سینوزیت با عمل جراحی

زمانی که سینوزیت شما با درمان دارویی و راه های خانگی جواب ندهد شما می توانید از عمل جراحی سینوسی (FESS) استفاده کنید.

جراح از طریق آندوسکپی سینوس ها را باز می کند و هر نوع بافتی که به سینوس آسیب زده باشد را بر میدارد این بافت می تواند پلیپ بینی باشد.

راه های پیشگیری از سینوزیت

  • اجتناب از سفرهای هوایی
  • عدم استفاده از مواد آلرژی زا
  • عدم استفاده از آنتی هیستامین
  • نوشیدن آب فراوان
  • تمیز نگه داشتن بینی از ترشحات

نتیجه گیری

به متورم شدن حفره های خالی راه های هوایی بینی سینوزیت می گویند که می تواند به علت آلرژی، عفونت یا به دنبال یک سرماخوردگی یا آنفولانزا می تواند آفراد را درگیر کند. که دو نوع حاد و مزمن دارد.

سینوزیت دارای علائمی مانند سردرد، تب شدید، احساس بوی نامطبوع یا عدم داشتن بویایی، احساس گرفتگی و پری در بینی، ورم صورت، سرفه و ترشحات سبز و زرد بینی است.

در درمان می توان از دارو یا راه های خانگی استفاده کرد در حال حاضر هیچ واکسنی برای آن ساخته نشده است.